Marillion
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marillion, opgericht in 1979, is een Britse band die progressieve rock maakt.
De groep heeft zich genoemd naar het boek The Silmarillion van J.R.R. Tolkien.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
Marillion wordt in 1979 opgericht als Silmarillion door Steve Rothery, Doug Irvine, Brian Jelliman en Mick Pointer. In 1980 veranderen ze de naam in Marillion om problemen met de erven van J.R.R. Tolkien te voorkomen. De boomlange Schot Fish versterkt de band in 1981 als leadzanger. In 1982 tekenen ze hun eerste platencontract en snel daarna komt Market square heroes uit als debuutsingle. Het debuutalbum Script For A Jester's Tear ziet in 1983 het levenslicht, gevolgd door Fugazi uit 1984.
1985 markeert het jaar van de grote doorbraak van Marillion met het album Misplaced Childhood, waarvan de ballade Kayleigh hoog in de hitlijsten eindigt. Dit is tevens het enige grote succes dat de band boekt. Het volgende album, Clutching at straws, bevat nog wel de hit Incommunicado, maar verkoopt al 30 procent minder dan zijn voorganger. Fish verlaat de band in 1988 na een ruzie over de muzikale koers en de overige bandleden trekken Steve Hogarth aan als nieuwe leadzanger.
Het succes van Misplaced Childhood wordt niet meer geëvenaard door latere albums. In 1991 probeert de band onder dwang van platenmaatschappij EMI succes te behalen met het popachtige Holidays in Eden. De single Cover my eyes verkoopt weliswaar goed, maar de albumverkopen blijven ver achter bij Misplaced childhood. In 1994 komt vervolgens Brave uit, een complex en zeer somber conceptalbum van 70 minuten.
In 1995 volgt Afraid of Sunlight, opnieuw een conceptalbum, dit keer handelend over de keerzijde van de roem. Diverse beroemdheden worden onder de loep genomen (John Lennon, Muhammad Ali, O.J. Simpson, Donald Campbell). Opnieuw is het een teleurstelling voor Marillion als ook deze cd niet in de hitlijsten scoort. Het is het laatste album dat de groep voor EMI opneemt.
Nadat ze hun platenmaatschappij verlaten, proberen de heren het met onafhankelijke labels. Dit resulteert in veelal slechte marketing en dito magere kritieken in de pers. De band gaat in de jaren vrij anoniem door het leven, maar brengt wel 3 albums op de markt (This strange engine, Radiat10n en marillion.com). Ondanks die anonimiteit steunen enkele tienduizenden die-hard fans de band door dik en dun.
In 1997 laten deze fans zien waartoe ze in staat zijn. Na een e-mailbericht van Marillion dat ze niet in Amerika komen toeren wegens geldgebrek, wordt door een van de trouwe fans uit de VS een tourfonds op internet opgericht. Hiermee wordt voldoende geld ingezameld om Marillion over te laten komen voor een kleine clubtour in de VS.
De jaren 2000 en 2003 laten opnieuw zien waartoe een oproep op internet kan leiden. Nadat de band in 2000 zonder platencontract komt te zitten, besluit de groep het voortaan helemaal zelf te doen. Een oproep van de band om vooraf hun nieuwe (nog op te nemen) album te kopen blijkt een doorslaand succes te worden. Van dit album, Anoraknophobia, worden 12.674 stuks vooraf besteld, waardoor de groep de opname van de cd zelf kan betalen. Het succes van de campagne levert de groep voor het eerst sinds 1995 weer een deal op met EMI, dit keer voor de distributie en marketing. Anoraknophobia is de eerste cd sinds Misplaced childhood die beter verkoopt dan zijn voorganger. Het 13e album van Marillion, Marbles, gaat op vrijwel dezelfde wijze met 12.772 stuks in de voorverkoop over de digitale toonbank. Voor de fans is het album te koop in een luxe 2 cd-versie, in de winkels kiest de band ervoor om een 1 cd-versie uit te brengen. Met de opbrengst van de voorverkoop betaalt Marillion dit keer niet alleen de studio en producer David Meegan, maar ook de distributie en marketing worden zelf ter hand genomen. Van Marbles komen de singles You're gone en Don't hurt yourself in de Britse en Nederlandse top tien van de hitlijsten, doordat fans na een oproep via internet de singles massaal in de eerste twee weken na de release kopen. De campagne levert de band veel persaandacht op, met name in het Verenigd Koninkrijk. Voor het eerst sinds 1997 gaat de groep ook weer naar de Verenigde Staten en Canada voor een tournee. In de winter van 2005 is de live dvd Marbles on the road verschenen.
Marillion heeft in 2006 aan hun 14e studio album Somewhere Else gewerkt, dat op 9 april 2007 is uitgekomen. Op 11 juni kwam hiervan de single Thankyou Whoever You Are/Most Toys uit (dubbele A-kant), die in de daaropvolgende week positie 6 in de Top 100 bereikte. Dit is de hoogste positie die de band ooit in Nederland behaalde.
In vermoedelijk september 2008 komt het 15e studio album Happiness is the Road uit. In tegenstelling tot Somewhere Else, waar de band weinig interactie met de fans heeft gezocht, was Happiness is the Road weer als een pre-order album te bestellen. Hiermee wordt de draad van Anoraknophobia en Marbles weer opgepakt.
De bekendste hit van Marillion is Kayleigh. Andere bekende werken zijn o.a. Lavender, Incommunicado, Easter, Cover My Eyes en Beautiful.
[bewerk] Groepsleden
- Fish (echte naam Derek William Dick) - zang (vertrok 12 september 1988)
- - Steve Hogarth (alias "H") - zang (sinds 2 februari 1989)
- - Steve Rothery - gitaar
- Doug Irvine - basgitaar (vertrok november 1980)
- Diz Minnitt - basgitaar (vertrok 26 maart 1982)
- - Pete Trewavas - basgitaar
- Brian Jelliman - keyboard (vertrok oktober 1979)
- - Mark Kelly - keyboard
- Mick Pointer - drums (vertrok 18 april 1983)
- Andy Ward - drums (van 12 mei 1983 tot augustus 1983)
- John Martyr - drums (augustus 1983)
- Jonathan Mover - drums (van 25 september 1983 tot 12 oktober 1983)
- - Ian Mosley - drums (sinds 1 jan 1984)
(- = in huidige bezetting)
[bewerk] Discografie
[bewerk] Studioalbums
Met Fish:
- Script For A Jester's Tear (1983)
- Fugazi (1984)
- Misplaced Childhood (1985)
- Clutching at Straws (1987)
Met Steve Hogarth:
- Season's End (1989)
- Holidays in Eden (1991)
- Brave (1994)
- Afraid of Sunlight (1995)
- This Strange Engine (1997)
- Radiat10n (1998) (De 10 in de naam refereert aan het feit dat dit het tiende album is)
- marillion.com (1999)
- Anoraknophobia (2001)
- Marbles (2004)
- Somewhere Else (2007)
[bewerk] Live albums
- Real to Reel (1984)
- Brief Encounter (1986), mini-album voor US-markt, slechts deels live
- The Thieving Magpie (1988)
- Made Again (1996)
- Anorak Live in the UK (2002)
- Marbles Live (2005)
[bewerk] Compilatie-albums (selectie)
- B-sides Themselves (1988)
- A Singles Collection 1982-1992 (1992)
- The Best of Both Worlds (1997)
- The Best of Marillion (2003)
[bewerk] Singles
| Singles met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40 | |||||
| Titel | Datum van release |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Kayleigh | 7-5-1985 | 6-7-1985 | 16 | 8 | |
| Incommunicado | 1987 | 4-7-1987 | 31 | 3 | |
| Cover my eyes | 1991 | 6-7-1991 | 13 | 6 | |
| Sympathy | 1992 | 20-6-1992 | 25 | 4 | |
| The great escape | 1994 | 26-2-1994 | 38 | 3 | |
[bewerk] Trivia
Een fan van Marillion wordt ook wel een een freak of anorak genoemd.
[bewerk] Laatste nieuws
In de loop van 2008 (ergens tussen juli en september) komt Marillion met 2 nieuwe cd's, gezamenlijk getiteld Happiness Is The Road. De eerste van de twee cd's zal Essence gaan heten, en zal waarschijnlijk een conceptalbum zijn, en de tweede cd zal The Hard Shoulder gaan heten, en zal bestaan uit losse nummers. De die-hard fans en leden van de fanclubs konden deze cd's al bestellen voordat ze ook maar één noot hadden gehoord, en dat is massaal gebeurd. Deze fans krijgen de dubbel-cd in een speciale luxe limited edition uitvoering thuis gestuurd vóór de officiële release-datum.
