Marcel Mauss
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marcel Mauss (Épinal, 10 mei 1872 - Parijs, 10 februari 1950) was een belangrijke Franse etnoloog. Hij was een neef van Emile Durkheim, maar was in veel sterkere mate empirisch georiënteerd dan de laatste. Mauss trachtte sociale verschijnselen in hun totaliteit te zien en te begrijpen. Hij benoemde dit met de uitdrukking 'fait social total'. Mauss koos er voor om het menselijk wezen te begrijpen in het licht van diens concrete werkelijkheid, dat wil zeggen vanuit het drievoudige gezichtspunt van fysiologie, psychologie en sociologie.
Zijn Essai sur le don (de gift) gaat onder andere over het verschijnsel ruilen in archaïsche samenlevingen.
In die context is ruilen in alle opzichten een maatschappelijke activiteit, een tegelijkertijd economisch, juridisch, moreel, esthetisch, religieus, mythologisch en socio-morfologisch fenomeen. Dit overstijgt vergaand het mensbeeld van de rationele Homo economicus en onze economie).
Marcel Mauss doceerde aan de Ecole des Hautes Etudes, en werd later hoogleraar aan het Collège de France. Samen met zijn leermeester Emile Durkheim richtte Mauss het tijdschrift L'Année Sociologique op. In 1925 stichtte hij samen met Paul Rivert het Institut d'Ethnologie in Parijs.
Een van de leerlingen van Mauss was Jean Rouch.
Ondanks zijn empirische instelling behoorde Mauss tot het gilde der studeerkamer-etnologen en heeft nimmer tussen echte mensen in verre streken veldwerk verricht, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Bronislaw Malinowski.
[bewerk] Bibliografie
- Esquisse d'une théorie générale de la magie, 1902.
- Essai sur le don, 1924.
- Sociologie et anthropologie, verzameling teksten, 1950.
[bewerk] Literatuur
- Fournier, Marcel, 1994: Marcel Mauss, Paris.
