Luchthavenidentificatiecode
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Om een luchthaven te identificeren worden er luchthavenidentificatiecodes gebruikt. Er worden twee standaardcodes gebruikt: IATA-codes en de ICAO-codes.
Inhoud |
[bewerk] IATA-code
Deze drieletterige codes worden bepaald door de International Air Transport Association met de hoofdzetel gelegen in Montréal. Deze code wordt gebruikt onder ander op de koffers bij het inchecken, op de vliegtickets, in Codesharing databases van Skyteam, Oneworld alliantie en Star Alliance, in mondiale boekingssystemen (CRS) zoals Amadeus GDS, Worldspan, Sabre en Galileo GDS en in de reisbrochures. Het heeft meestal te maken met de naam van de luchthaven. Zo is de IATA-code voor Brussels Airport : BRU, voor Amsterdam(-Schiphol): AMS, voor Zürich: ZRH. Doch niet alle codes zijn uniek. Van de 17.576 codes zijn er 323 die voor meer dan één luchthaven gebruikt worden.
De IATA-organisatie maakt ook standaarden voor de barcodes die bij het inchecken gebruikt worden, evenals standaarden voor de elektronische etikettering, en is ook actief bij de RFID (=radiofrequentie-identificatie) van de bagage.
IATA heeft t.b.v. van de Rail&Fly systemen ook IATA treinstationcodes uitgegeven.
[bewerk] ICAO-code
Deze vier letterige codes worden bepaald door de International Civil Aviation Organization en worden gebruikt door piloten en de luchtverkeersleiding. In tegenstelling tot de IATA-codes heeft elke luchthaven wel een unieke code. Ook kunnen ICAO-codes delen van het luchtruim aanduiden, beheerd door een bepaalde luchtverkeersleidingsorganisatie. Tevens kan aan weerstations (zowel bemande als automatische) een ICAO-code zijn toegekend. De Belgische luchthavencodes beginnen allemaal met EB, en de Nederlandse met EH. Zo is de code voor de luchthaven van Brussel EBBR en die van Schiphol EHAM.
[bewerk] FAA-code
In de VS sluiten FAA luchthavencodes aan bij die van IATA. Vaak zijn dit codes voor kleine openbare of privé-luchthavens.
