Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain | |
|---|---|
| Regie | Jean-Pierre Jeunet |
| Script | Guillaume Laurant Jean-Pierre Jeunet |
| Distributie | UGC - |
| Lengte | 129 minuten |
| Taal | Frans |
| Land | Frankrijk |
| Budget | €11.400.000[1] |
| IMDb-profiel | |
|
|
|
Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain (2001, ook wel Amélie of Amelie From Montmartre genoemd) is een Frans/Duitse film van Jean-Pierre Jeunet met Audrey Tautou in de hoofdrol. De film, geschreven door Jeunet en Guillaume Laurant is een geromantiseerde weergave van het leven in Montmartre te Parijs. De film werd een internationale kaskraker en werd internationaal bekroond met vier César Awards (waaronder beste film en beste regisseur) en kreeg vijf Academy Award-nominaties. De muziek werd gecomponeerd door Yann Tiersen.
De film beschrijft het sprookjesachtige en romantische verhaal van de jonge vrouw Amélie die op een dag besluit dat ze met kleine dingen andere mensen gelukkig kan maken.
Inhoud |
[bewerk] Verhaal
Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain vertelt het verhaal van Amélie Poulain. Amélie groeit afgezonderd van andere kinderen op omdat ze aan een hartziekte zou lijden (haar vader die arts is, raakt haar nooit aan zodat haar hartslag stijgt van enthousiasme als hij dat wel doet bij het onderzoek). De moeder van Amélie overlijdt als Amélie nog kind is, doordat een Canadese vrouw die van de Notre Dame af springt boven op haar terecht komt. Doordat ze altijd op zichzelf is, ontwikkelt Amélie een zeer rijke verbeeldingskracht.
Als Amélie ouder is, wordt ze serveerster in Les Deux Moulins, een klein café in de wijk Montmartre van Parijs. De uitbaatster is een voormalig circusartiest en de gasten zijn kleurrijk. Ze heeft een eenvoudig leven. Ze heeft plezier in simpele dingen als het suikerlaagje van de crème brulée breken en steentjes over het Saint-Martin Kanaal te gooien.
Haar leven verandert op de dag van het overlijden van prinses Diana. Door een reeks van gebeurtenissen die volgen na haar schok over het nieuws, ontdekt ze een klein metalen doosje. In dit doosje zitten herinneringen van een jongen die in het appartement heeft gewoond. Hierdoor gefascineerd gaat ze op zoek naar de inmiddels volwassen geworden persoon en wil ze het doosje teruggeven. Ze maakt met zichzelf de afspraak dat als het haar lukt en de persoon er gelukkig van wordt, ze haar leven gaat wijden aan de goede zaken in het leven.
De missie slaagt en Amélie gaat proberen goede dingen te doen voor anderen. Ze wordt een geheime koppelaarster en een beschermengel. Ze overtuigt haar vader om een wereldreis te maken (met de hulp van een tuinkabouter en een bevriende stewardess), koppelt een collega en een cafégast, helpt de conciërge van haar woning en komt op voor Lucien, het hulpje van de groenteboer op de hoek.
Ondertussen heeft ze een fotoboek gevonden met daarin verscheurde en weggegooide pasfoto's die weer aan elkaar zijn geplakt. Ze gaat op zoek naar de eigenaar en komt uit bij Nino. Nino heeft ook geen gelukkige jeugd gehad, hij werd gepest op school. Nu werkt hij in het spookhuis op de kermis en helpt hij zijn zus in een erotische boetiek. Amélie voert allerlei omslachtige pogingen uit om met hem in contact te komen. Uiteindelijk lukt het en zijn ze een stel.
[bewerk] Cast
- Audrey Tautou (Amélie)
- Mathieu Kassovitz (Nino)
- Rufus (Raphael, de vader van Amélie)
- Serge Merlin (Dufayel, de schilder)
- Lorella Cravotta (Amandine Fouet - Poulain, de moeder van Amélie)
- Claire Maurier (Suzanne)
- Clotilde Mollet (Gina)
- Dominique Pinon (Joseph)
- Isabelle Nanty (Georgette)
- Yolande Moreau (Madeleine Wallace)
- Jamel Debbouze (Lucien)
- Urbain Cancellier (Collignon)
[bewerk] Bezoekers
Aantal bezoekers (tussen haakjes in procent van de bevolking)
- Nederland : 345.000 (2,1)
- Oostenrijk : 110.000 (1,4)
- Duitsland : 3.065.000 (3,7)
- Argentinië : 374.000 (1,0)
- België : 600.000 (5,9)
- Brazilië : 331.000 (0,2)
- Canada : 340.000 (1,1)
- Zuid-Korea : 220.000 (0,5)
- Denemarken : 149.000 (2,8)
- Spanje : 1.747.000 (4,5)
- Verenigde Staten : 3.025.000 (1,1)
- Frankrijk : 8.626.000 (14,6)
- Hongarije : 158.000 (1,5)
- Italië : 1.463.000 (2,5)
- Japan : 1.300.000 (1,0)
- Noorwegen : 151.000 (3,4)
- Polen : 700.000 (1,8)
- VK : 1.000.000 (1,7)
- Zweden : 185.000 (2,1)
- Zwitserland : 578.000 (8,0)
[bewerk] Kritiek
Er is kritiek geleverd op het feit dat in de film weinig niet-Westerse personages voorkomen, ondanks het feit dat de film zich afspeelt in een wijk waarin veel mensen van Afrikaanse afkomst wonen.
Andere kritiekpunten zijn het gebrek aan toeristen en de betaalbaarheid van een woning in Montmartre voor een serveerster.
[bewerk] Trivia
- Door de opbrengsten van Alien IV kon Jean-Pierre Jeunet een film zonder enkele commerciële druk produceren.
- In deze film herintroduceert Jeunet elementen uit de korte film Foutaises, met name de « il aime/il n'aime pas »-fragmenten (hij houdt van/hij houdt niet van) in de presentatie van de personages.
- Jean-Pierre Jeunet vertelt in de commentaartrack van de DVD dat het idee van het album met de weggegooide foto's komt van de Franse schrijver Michel Folco die een dergelijk album heeft. Door het intellectuele eigendomsrecht kon Jeunet dit album niet gebruiken waardoor hij met figuranten moest werken.
- In Engelstalige landen is de film bekend onder de naam Amélie from Montmartre.[2]
- De film maakt gebruik van computergraphics en digitale nabewerking (digital intermediate).
- Jeunet had de rol van Amélie eigenlijk geschreven voor Emily Watson[3]; in het oorspronkelijke script was de vader van Amélie een Engelsman die in Londen woont. Het Frans van Emily Watson was echter niet goed genoeg en er was een tijdsconflict door de opnames van Gosford Park. Jeunet heeft daarom het script herschreven voor een Franse actrice, Audrey Tautou.
- De film is niet vertoond op het Festival de Cannes. Jeunet besloot de film er niet te vertonen gezien de slechte ontvangst van zijn voorgaande film La Cité des enfants perdus. Bovendien beoordeelde de president van het festival de film als « oninteressant »[4], hoewel hij een versie heeft gezien zonder de muziek. De afwezigheid van Amélie veroorzaakte een controverse door het enthousiaste filmpubliek en de media.
- In de Engelse versie is de naam van de conciërge Madeleine Wallace hernoemd in Madeleine Wells. In de Franse versie verwijst de naam naar de Wallace fonteinen in Parijs, de Engelse versie verwijst naar water wells (waterputten).
- In 2002-2003 gebruikte McDonalds de slogan "Le délicieux festin d'Emilie Poulet" voor het aanprijzen van hun nieuwe kipproduct. De rechthebbenden hebben 200.000 dollar geclaimd als compensatie voor het gebruik van de titel zonder toestemming.[5]
[bewerk] Bronnen
- ^ http://www.chez.com/dubreucq/amelie/presse/presse.html
- ^ Internet Movie Database
- ^ Anoniem, "Emily Watson turned down Amelie", http://www.contactmusic.com/new/xmlfeed.nsf/mndwebpages/emily%20watson%20turned%20down%20amelie gevonden op 13 december 2006 (en)
- ^ Tobias, Scott, "Interview Jean-Pierre Jeunet", http://www.avclub.com/content/node/22708, gevonden op 13 december 2006 (en)
- ^ Bourdeau, Réjean, Le détenteur des droits d’ Amélie Poulain réclame une part du fabuleux festin, journal La Presse de Montréal, 22 février 2003 p.E1, geciteerd op http://www.uqtr.ca/~bougaief/Aptonyme/liste.html
