Korps Mariniers
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Korps Mariniers is het oudste militaire onderdeel van de Nederlandse krijgsmacht. Het Korps Mariniers bestaat grotendeels uit infanteristen die oorspronkelijk dienst deden op oorlogsschepen of ingezet werden op de grens van land en water. Tegenwoordig is het korps overal ter wereld inzetbaar, maar de zogenaamde amfibische operaties nemen er toch nog steeds een voorname plaats in. Het Korps Mariniers maakt deel uit van de Koninklijke Marine.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
[bewerk] Algemeen
In de klassieke oudheid was de zeeoorlog vaak een voortzetting van de landoorlog, met dien verstande dat krijgshandelingen ter zee door dezelfde soldaten werden verricht, die dat ook op het land deden. Schepen probeerden elkaar te enteren, waarna soldaten het vijandelijke schip overmeesterden.
Omdat de eerste schepen meestal roeischepen (zoals de Trireem) waren, waren de bemanningen eerst roeier en daarna soldaat. Later kwam er een functiescheiding tussen roeiers en soldaten. In sommige gevallen werden slaven of gevangenen gebruikt om galeien te roeien. Ook na de constructie van de ramsteven, waardoor het mogelijk werd andere schepen door rammen tot zinken te brengen, bleef het enteren bestaan.
Met de komst van scheepsgeschut in de late Middeleeuwen veranderde de zeeoorlog van karakter en verdwenen de soldaten van de schepen.
[bewerk] Nederland
In de 17e eeuw ging de Republiek er toe over enkele infanterieregimenten onder gezag van de vloot te stellen. De infanteristen kregen de taak landingen op vijandelijk grondgebied uit te voeren.
Al in 1627 werden 1000 soldaten over schepen verdeeld, om vijandelijke schepen te kunnen enteren, op initiatief van luitenant-admiraal Philips van Dorp. Na de Vrede van Münster in 1648 verdwenen deze soldaten echter weer van de vloot.
Nadat een verzoek tot oprichting van een regiment zee-infanteristen in 1663 was afgewezen, werd in 1665 alsnog een regiment soldaten aan de marine toegewezen. Dit gebeurde op initiatief van raadspensionaris Johan de Witt en luitenant-admiraal Michiel de Ruyter. De eerste commandant was Willem Joseph van Ghent naar wie de Van Ghentkazerne in Rotterdam is vernoemd. Thans wordt 10 december 1665 gezien als oprichtingsdatum van het Korps Mariniers.
Het Nederlandse korps is het op vier na oudste marinierskorps ter wereld. De Spaanse (1537), Portugese (1610 of 1621), Franse (1622) en Britse (1664) korpsen gingen de Nederlanders voor en ook deze korpsen bestaan nog steeds.
[bewerk] Ontwikkelingen na de Tweede Wereldoorlog
Van 1946 tot 1950 was het Korps Mariniers actief in voormalig Nederlands-Indië met de mariniersbrigade, een eenheid die in zijn grootste omvang circa 5.000 man telde. Vanaf november 1950 tot november 1962 was het korps ook actief in voormalig Nederlands Nieuw-Guinea, maar na de overdracht van Nieuw-Guinea aan Indonesië leek er geen bestaansrecht voor het korps meer voor te zijn.
Door het lidmaatschap van de NAVO, met daarin de nadruk op de beveiliging van de zeevaart op de Atlantische Oceaan, werd er zelfs, in de jaren zestig van de 20e eeuw, over gedacht om het korps op te heffen. Door de oprichting van een "koudweer" getrainde compagnie in het begin van de jaren zeventig [1], kreeg het korps echter een nieuwe bestemming. Samen met de troepen van NAVO bondgenoten werden mariniers voortaan ingezet op de "flanken" van de NAVO. De "koudweer" getrainde compagnie werd onderdeel van de Britse 3e mariniersbrigade. Aansluitend werd ook de 1e Amfibische Gevechtsgroep (AGGP) [2] getraind voor optreden in Noorwegen en werd de 2e AGGP een onderdeel van de ACE Mobile Force [3] (tegenwoordig Ace Mobile Force (Land) AMF(L)).
[bewerk] Moderne korpsen
[bewerk] Algemeen
Diverse marines hebben tegenwoordig mariniers in dienst voor het uitvoeren van landingsacties vanuit zee. Zij worden daartoe met behulp van gespecialiseerde schepen naar het landingsgebied vervoerd en met landingsvaartuigen, hovercrafts en/of helikopters aan land gezet.
In de Verenigde Staten is het US Marine Corps een zelfstandig krijgsmachtonderdeel dat zelfs over een eigen luchtmacht beschikt. Het takenpakket van dat korps is dan ook veel uitgebreider dan het Nederlandse. Na een succesvolle landing moeten Amerikaanse mariniers in staat zijn langdurig aan gevechten deel te nemen met tanks, artillerie en vliegtuigen.
[bewerk] Nederland
Het Korps Mariniers is een expeditionaire snel inzetbare strijdmacht gespecialiseerd in amfibische operaties met lichte infanterie-eenheden. Mariniers worden geacht om voor lange tijd achtereen, onder alle klimatologische en geografische omstandigheden inzetbaar te zijn. Om ze hierop voor te bereiden, zijn in het opleidingsprogramma onder andere berg-, koudweer-, woestijn- en jungletrainingen opgenomen.
Het Korps Mariniers is geen 'elite' onderdeel binnen de Nederlandse krijgsmacht echter, de EVO (opleiding tot marinier) behoord samen met de AMOL (algemene militaire opleiding luchtmobiel) tot de zwaarste opleidingen in nederland. De elite eenheden bestaan uit het KCT en enkele SF eenheden die onderdeel uitmaken van het korps mariniers
Het is niet mogelijk voor vrouwen om marinier te worden. Wel is er vrouwelijk vloot personeel werkzaam in de ondersteunende taken bij het Korps Mariniers. Zoals; administratie, medisch en logistiek.
[bewerk] Organisatie
Het Nederlandse Korps Mariniers telt momenteel 3400 militairen, voor het merendeel mariniers maar voor ondersteunende taken als administratie, bevoorrading en medische verzorging is ook gewoon marinepersoneel in dienst. De meeste operationele eenheden zijn ondergebracht bij het Mariniers Trainings Commando (MTC) op de Van Braam Houckgeestkazerne in Doorn.
Er zijn mariniers in Den Helder werkzaam bij:
- de staf van het Commando Zeestrijdkrachten ('CZSK')
- het Maritiem Situatie Centrum (MARSITCEN)
- de Netherlands Maritime Force (NLMARFOR)
Verder zijn mariniers werkzaam als bewakers aan boord van oorlogsschepen of als militair attaché in het buitenland. Met de Britse en Amerikaanse marinierskorpsen worden geregeld officieren en onderofficieren uitgewisseld.
Het korps kent als organieke eenheden:
| Eenheid | Locatie |
|---|---|
| 1e Mariniersbataljon (1 MARNSBAT) | Doorn |
| 2e Mariniersbataljon (2 MARNSBAT) | Doorn |
| 3e Mariniersbataljon (3 MARNSBAT) gedeeltelijk paraat |
Caraïbisch Gebied |
| Gevechtssteunbataljon (GEVSTBAT) |
Doorn |
| Amfibisch ondersteuningsbataljon (AMFOSTBAT) |
Texel |
| Logistiek bataljon (LOGBAT) | Doorn |
De infanteriebataljons bestaan uit onder meer een stafcompagnie, 3 infanteriecompagnieën en een ondersteuningscompagnie.
Het gevechtststeunbataljon kent een mortiercompagnie, een luchtverdedigingspeloton en een genieverkenningspeloton ( Assault Engineers ).
Het amfibisch ondersteuningsbataljon bestaat uit 2 bootcompagnieën en een Amphibious Beach Unit (ABU). Een tweede ABU wordt in 2007 opgericht.
Het logistiek bataljon telt onder andere een logistieke compagnie, een geneeskundige compagnie en een transportcompagnie.
Speciale eenheden zijn de Unit Interventie Mariniers, een anti terroristische sectie (voorheen de Bijzondere Bijstands Eenheid), het Amfibisch Verkenningspeloton en het Mountainleader (ML) verkennerspeloton (MLVERKPEL). De opleiding tot Mountainleader is zeer zwaar. Gedurende 9 maanden krijgen de cursisten training in vrijwel alle vormen van klimtechnieken in rotsachtig gebied en in sneeuw en ijs. Dit onderdeel van het Korps Mariniers is momenteel actief in Afghanistan bij de bescherming van de lokale bevolking, het helpen opbouwen, maar met name het bestrijden van de Taliban en Al Qaida eenheden. Deze activiteiten worden uitgevoerd samen met het Korps Commandotroepen. De eenheden opereren in kleine groepen, ongeveer zoals de eerste SAS Long range desert group.
Deze laatste eenheden maken deel uit van het gevechtststeunbataljon. Samen met het Korps Commandotroepen (KCT) van de Koninklijke Landmacht worden deze beschouwd als de Nederlandse 'special forces'. Zij kunnen voor bijzondere acties als terreurbestrijding deels door de Ministeries van Binnenlandse Zaken en van Justitie worden aangestuurd.
Voor de korte termijn wordt een samenvoeging van de operationele delen van het Amfibisch Ondersteuningsbataljon met het Gevechtssteunbataljon voorzien. Het nieuwe, Amfibisch Gevechtssteunbataljon (AMFGEVSTBAT), wordt grotendeels in Den Helder gehuisvest. Het opleidingsdeel van het AMFOSTBAT gaat door als Opleidingscentrum Amfibisch (OC Amfib) en blijft op Texel.
[bewerk] Taken
- Deelname in de UK/NL Force. Sinds 1972 wordt met de Britse Royal Marines samengewerkt in de UK/Netherlands Amphibious Force die uit twee hoofdelementen bestaat, een Amphibious Task Group en een Landing Force. Kern van de strijdmacht is de Britse 3e Commandobrigade die 3 infanteriebataljons telt. Inzet is voornamelijk op de noordflank van de NAVO en één van de twee Nederlandse infanteriebataljons is hiervoor beschikbaar gesteld. Tevens is de 1e Bootcompagnie van het Amfibisch Ondersteuningsbataljon geïntegreerd binnen het 539 Assault Squadron Royal Marines (539 ASRM). De koudweertraining in Schotland en Noorwegen beslaat een groot deel van het trainingsprogramma.
- Inzet bij vredesmissies. Eenheden van het Korps Mariniers worden geregeld bij internationale vredesmissies ingezet. In recente jaren waren mariniers actief in: Irak (1991), Cambodja (1992-1993), Haïti (1993-1995), Joegoslavië (1995-1997), Zaïre (1995), Albanië (1995), Honduras (1998), Ethiopië en Eritrea (2000-2001), Liberia (2003-2004), opnieuw in Irak (2003-2004) en in Afghanistan (2005).
- Bescherming van het grondgebied van de Nederlandse Antillen. Dit is een taak van het korps maar de aanwezigheid van een complete Amfibische Gevechtsgroep is al teruggebracht tot de kern van het derde bataljon en zal in 2008 gedeeltelijk worden vervangen door roulerend personeel van de Koninklijke Landmacht (KL). Het Korps is in de Antillen nog verantwoordelijk voor de opleiding en training van de dienstplichtigen van de Antilliaanse Militie en van het Vrijwilligers Korps Curaçao. Deze taken zullen ook door personeel van de landmacht worden overgenomen.
- Anti-Terreur optreden. De eenheden t.b.v. terreurbestrijding worden geselecteerd uit alle krijgsmacht gelederen. Het korps heeft een eigen Unit Interventie Mariniers (UIM) (voorheen de Bijzondere Bijstands Eenheid Mariniers) beschikbaar. Dit is een onderdeel van het gevechtssteunbataljon. De groep kan worden ingezet bij terreuracties op land en op zee (schepen, booreilanden).
[bewerk] Materieel
Het korps is een pure infanterie-eenheid en heeft geen zware wapens of gepantserde eenheden. Wel zijn sinds enkele jaren 20 Patria voertuigen beschikbaar voor vredesoperaties en zijn in 2007 Bushmasters (licht gepantserde personeelscarriers) in gebruik genomen.
Het personeel van het Korps Mariniers beschikt over de Nederlandse persoonlijke gevechtsuitrusting (PGU). Deze is geschikt voor optreden in gematigd klimatologisch gebied en in berg- en arctische gebieden. Bij operaties in de jungle en de woestijn wordt aanvullende tropenuitrusting verstrekt.
[bewerk] Bewapening
Standaard infanteriewapens zijn de Diemaco C7A1 en de LOAW (Licht Ondersteunend (semi) Automatisch Wapen). Ook worden de mitrailleurs FN MAG en Browning.50 en het pistool Glock gebruikt. Verkenningseenheden en de Assault Engineers (Gnverkpel) gebruiken de Diemaco C8.
Voor de mortierpelotons van de infanteriebataljons zijn er mortieren van 60 mm, 81 mm en van 120 mm voor de mortiercompagnie van het Gevechtssteunbataljon. Verder zijn er Stinger luchtdoelraketten bij het TL peloton van het Gevstbat en Gill antitankraketten.
[bewerk] Voertuigen
- Patria. Het korps heeft 20 Patria pantservoertuigen ter beschikking voor inzet tijdens vredesmissies.
- Bandvagn. Standaard terreinvoertuig is de BV-206 Bandvagn, waarvan er 156 in gebruik zijn. 107 stuks worden gemoderniseerd en de overige 49 worden vanaf 2007 vervangen door 74 BV-S10 Viking gepantserde terreinvoertuigen van Alvis Hägglunds. 46 stuks worden aangeschaft als personeelscarrier, 20 als commandovoertuig, 4 voor berging en 4 als ambulance.
[bewerk] Vaartuigen
Het korps heeft 14 landingsvaartuigen : 5 van het grote 'Landing Craft Utility' (LCU) type, 6 van het type 'Landing Craft Vehicle Personnel' (LCVP) Mk.3 en 3 van het oude type LCVP Mk.2.
In oktober 2006 is de laatste vernieuwde LCU in gebruik genomen. T.o.v. het oude model zijn de vaartuigen verlengd en voorzien van een verbeterde landingsklep. Volgens plan, worden van 2007 tot 2011 nog 12 landingsvaartuigen van het type LCVP "Mark V C" in gebruik genomen, ter vervanging van de Mk. 3 en Mk. 2. Het contract daarvoor werd in december 2006 getekend door scheepswerf Visser in Den Helder. De nieuwe vaartuigen worden ongeveer 16 meter lang en worden aangedreven door waterjets.
Ook worden rubberboten van het type 'Landing Craft Rubber' LCR (peddels) en 'Landing Craft Rubber Motorized' LCRM (buitenboordmotor) gebruikt.
[bewerk] Ander transport
De amfibische transportschepen Rotterdam en Johan de Witt van de Koninklijke Marine worden gebruikt voor de transporten over grote afstanden. De Marine Luchtvaartdienst en de Tactische Helikoptergroep van de Koninklijke Luchtmacht leveren tactische ondersteuning.
[bewerk] Kazernes en locaties
Rotterdam (Van Ghentkazerne), Doorn (Van Braam-Houckgeestkazerne), Texel (Joost Dourleinkazerne) en in het Caraïbisch gebied op Curaçao (Marinebasis Parera en marinierskazerne Suffisant) en Aruba (marinierskazerne Savaneta).
Het hoofdkwartier is sinds september 2005 in Den Helder. De korpsstaf is met de staf van de Commandant der Zeemacht in Nederland geïntegreerd in het Commando Zeestrijdkrachten. De opleidingen voor kandidaten voor de functie als mariniers officier of voor gewone marinier vinden plaats op de Van Ghentkazerne.
[bewerk] Van Braam Houckgeestkazerne, Doorn
- 1e en 2e Mariniers infanteriebataljons (1 en 2 Marnsbat)
- Gevechtssteunbataljon (Gevstbat)
- Logistiek bataljon.
- DSI (Dienst Speciale Interventies)
[bewerk] Joost Dourleinkazerne, Texel
- Amfibisch Ondersteuningsbataljon
- Amfibische trainingen
Na samenvoeging van het AMFOSTBAT met het GEVSTBAT wordt het nieuwe bataljon gehuisvest in Den Helder. amGES
Stage periodes van Vrede en Veiligheid worden ook op deze kazerne gehouden.
[bewerk] Van Ghentkazerne, Rotterdam
- Mariniers Opleidings Centrum (MOC)
- Marinierskapel der Koninklijke Marine en de tamboers en pijpers van het korps mariniers
[bewerk] Mariniersmuseum, Rotterdam
[bewerk] Marinebasis, Den Helder
- Amfibisch Verkenningspeloton, de CLF(commander landing force) met zijn staf.
[bewerk] Marinebasis Parera, Willemstad (Curaçao)
- 31e infanteriecompagnie (3e mariniersbataljon)
[bewerk] Marinierskazerne Suffisant, Curaçao
- Opleidingen Antilliaanse dienstplichtigen
[bewerk] Marinierskazerne Savaneta, Aruba
- 32e infanteriecompagnie (3e mariniersbataljon)
[bewerk] Tradities
Het korps viert zijn verjaardag elk jaar op het Oostplein in Rotterdam, waar alle gevallenen worden herdacht. De herdenking vindt plaats dichtbij de plek waar tot WOII de kazerne van het korps gevestigd was en dichtbij de Maasbruggen waar het standbeeld van de mariniers staat. Om deze bruggen werd in mei 1940 hard gevochten en het korpsmuseum is gevestigd in een aantal pakhuizen van waaruit gevochten is.
In 1929 werd een vaandel uitgereikt aan het Korps Mariniers. Hierop zijn wapenfeiten vermeld: Spanje, Algiers, West-Indie, Kijkduin, Doggersbank, Bali, Atjeh, Chatham, Seneffe, Rotterdam, Java en Madoera, Javazee en Nieuw-Guinea.
Na de Tweede Wereldoorlog kende Koningin Wilhelmina de strijdkrachten de Militaire Willemsorde toe en in december 1946 hechtte de toenmalige Bevelhebber der Zeestrijdkrachten luitenant-admiraal C.E.L.Helfrich het versiersel van de Militaire Willems-Orde aan het vaandel.
Op het wapenschild van het korps staat 'Qua Patet Orbis', zo wijd de wereld strekt.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
Noten
Bronnen
|
