Klooster van de heilige koninklijke martelaren
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Klooster van de heilige koninklijke martelaren of kortweg Ganina Jama klooster is een Russisch-orthodox klooster, dat werd gebouwd op de plek waar de vermoorde tsaar Nicolaas II en zijn familie werden gedumpt in een oude mijnschacht genaamd Ganina Jama in de bossen op 15 kilometer ten noordwesten van Jekaterinenburg ten zuiden van het dorpje Koptjaki.
Inhoud |
[bewerk] De tsarenmoord, opgravingen en heiligverklaring
[bewerk] Moord op de tsaren
Tsaar Nicolaas II was de laatste tsaar van Rusland en moest na de Februarirevolutie gedwongen aftreden op 2 maart 1917 in Petrograd en later verbannen naar Tobolsk. Hij werd na de bolsjevistische Oktoberrevolutie met zijn familie in maart 1918 verbannen naar het door bolsjevisten bestuurde Jekaterinenburg en werd met zijn familie gevangen gehouden in het Ipatiev-huis. De rommelig verlopende Russische Burgeroorlog die daarop volgde, zorgde ervoor dat hun leven een tragisch einde kreeg. Witte Legereenheden en een gedeelte van het Tsjechisch Legioen, dat onder bevel stond van de Witte Legergeneraal Aleksandr Koltsjak was in juli onderweg naar Jekaterinenburg om het te veroveren op de Rode Garde van de Bolsjevisten (voorloper van Rode Leger). Het bestuurlijk comité van de Oeral Bolsjevisten kreeg toen van Lenin te horen, dat ze van de Romanov's af moesten zien te komen. 16 juli of 17 juli (Gregoriaanse kalender) besloot hun leider Jakov Sverdlov dat de hele familie zou worden doodgeschoten. Op (waarschijnlijk) 12 juli was dit al gebeurd met de vervangende tsaar Michael II. Sverdlov liet de executie uitvoeren door de brute bevelhebber Jakov Joertovski. De familie, samen met hun kok, dienstmeid, dokter en persoonlijke bediende werd hiervoor naar de kelder van het Ipatievhuis gebracht waar ze op een zeer wrede manier werden vermoord door een executiepeloton (waarvan de helft bestond uit Letten). Na afloop werden ze ontdaan van hun rijkdommen, met een vrachtwagen 40 kilometer uit de stad gereden en, na hun gezichten te hebben overgoten met zwavelzuur om ze onherkenbaar te maken, in een ondiepe mijnschacht gegooid, genaamd 'de vier broers'. Omdat ze vermoeden dat ze hierbij waren gezien, werden de lichamen de volgende dag weer opgehaald en verplaatst naar een andere plek, met de bedoeling ze in een diepere mijnschacht te gooien. De vrachtwagen die de lichamen vervoerde kreeg onderweg echter pech, waarna ze de twee lichamen verbrandden langs de weg. De lichamen werden daarop wegens tijdsgebrek in een verborgen en afgesloten ondergelopen mijnschacht gegooid genaamd 'Ganina Jama' langs een oud karrespoor tussen Jekaterinenburg en het dorp Koptjaki. Bovendien gooiden ze er een aantal granaten in om de lichamen verder onherkenbaar te maken. Het Witte Leger startte na de verovering van de stad een onderzoek in de buurt van Ganina Jama, maar onderzoeker Solikov vond slechts een paar vingerkootjes. Onder druk van het terugkerende Rode Leger werd er niet verder gezocht en schreef Solikov zijn bevindingen in een boek, wat iets later werd gevolgd door een boek van Sverdlov die zijn eigen versie van het verhaal gaf.
[bewerk] Herontdekking en opgraving
In 1979 werden de lichamen herontdekt door twee Russische onderzoekers (Alexander Avdonin en Geli Rjabov) die geïnteresseerd waren in het Romanov-mysterie, die daarvoor de archieven hadden doorzocht en in het geheim een onderzoek hadden ingesteld naar de moorden. Ze vonden de overblijfselen van 3 van hen en deden een jaar lang in het geheim onderzoek naar de overblijfselen, dat echter vruchteloos bleef, waarna ze de botten weer begroeven. Pas in 1989, na de glasnost van Gorbatsjov maakten ze de ontdekking bekend.
[bewerk] Opgravingen en discussies
Op 17 juli 1991 werden de lichamen na aanwijzingen van de lokale bevolking opgegraven. Van twee leden van de tsarenfamilie werden de beenderen nooit teruggevonden.
Hierna begon een jarenlange discussie in de Russisch-orthodoxe Kerk over het wel of niet heilig verklaren van de tsaar en zijn familie (de Russisch-orthodoxe Kerk in ballingschap had dit al wel in 1978 gedaan) en of de beenderen wel de echte beenderen waren van de familie. Hiervoor werd de opgravingsplaats onder meer vergeleken met de vindplaats zoals beschreven in Solokov's boek.
Na vele onderzoeken bleek uit DNA-onderzoek dat het wel degelijk om de beenderen van de familie ging. Nog steeds zijn er echter mensen die twijfelen aan de echtheid.
[bewerk] Joods complot
Ook wordt er wel gezegd dat Jurtovski met zijn mannen, die vooral joods waren, een aantal mysterieuze teksten op de muren van de kelder van het Ipatievhuis had gezet, "als symbool van de overwinning van het jodendom over de heilige Russische kerk en het heilige Rusland". De Joden werden echter sterk gehaat door het Witte Leger en anderen, onder andere omdat ze meededen met de Bolsjewieken (het Witte Leger was sterk anti-semitisch). Het Ipatievhuis werd in 1977 verwoest door Sovjets onder leiding van Boris Jeltsin, die hiervoor opdracht had gekregen van toenmalig president Leonid Brezjnev, omdat hij vreesde dat het een pelgrimsplaats zou worden (wat het in principe ook al was). Nog steeds verdenken sommigen de Joden van een complot tegen de tsaar.
[bewerk] Heiligverklaring
In 1998 werden de beenderen overgebracht naar de Paulus en Peteruskathedraal in Sint-Petersburg en in 2000 werden de tsaar en zijn familie na 10 jaar discussie uiteindelijk heilig verklaard door de Russisch-orthodoxe Kerk. (Nicolaas II wordt nu strastoterpets genoemd in de Russisch-orthodoxe Kerk) In de jaren daarna werd onder andere in Jekaterinenburg de Kathedraal op het bloed gebouwd op de plaats waar het Ipatievhuis stond.
[bewerk] Bouw van het klooster
De plek waren de overblijfselen van de lichamen van de tsarenfamilie werden gevonden werd een historisch monument in 1995 en er werd een gedenkplaats ingericht. Toen in 1998 de overblijfselen van de lichamen werden overgebracht naar Sint-Petersburg wilden echter nog steeds veel orthodoxen niet geloven dat het om de werkelijke overblijfselen ging en daarom was zelfs de patriarch van Moskou Alexius II niet bij de herbegraving en mochten de namen niet worden getoond. In 2000 werd de tsarenfamilie dan toch heilig verklaard en werd begonnen met de bouw van het klooster op 1 oktober 2000. Er werd een kerk gebouwd voor elk van de zeven leden van de tsarenfamilie. Op 23 september 2003 kwam de zevende kerk gereed.
|
|
|
[bewerk] Klooster
Het klooster bestaat uit onder andere een zevental houten kerken die zijn gebouwd op de oud-Russische manier zonder gebruik te maken van spijkers. Er is gekozen voor hout wat de restauratie van het christendom moet uitbeelden in het nieuwe Rusland. De belangrijke middeleeuwse heilige Sergej van Radonezj (zie Sergiev Posad) bouwde namelijk ook eerst houten kerken, voordat hij op steen overging. De bouwstijl lijkt wel wat op die van de Kizji Pogost in Karelië.
Er bevindt zich een gedenksteen voor de tsarenfamilie met daaromheen een houten overdekte galerij met afbeeldingen van de familie en informatie over hen.
Het klooster wordt omringd door een houten muur en is onder andere beveiligd met camera's en een politiepost.
[bewerk] Bezoek van het klooster
Het klooster ligt in de buurt van de hoofdweg van Jekaterinenburg naar Nizjni Tagil en kan alleen worden bereikt via een smalle weg. De toegang is vrij. Vrouwen zijn wel verplicht een schort en een hoofddoek te dragen binnen het klooster, die bij de ingang worden uitgedeeld.
[bewerk] De mijn
De mijn werd geopend tijdens de Siberische Goudkoorts (lokaal ook wel aangeduid als Oeral Goudkoorts) in de 19e eeuw door een man genaamd Gabriel (afgekort door de lokale bewoners tot Ganja) die op zoek was naar goud. Hij vond er uiteindelijk alleen ijzer en na een korte periode raakte de mijn uitgeput en werd achtergelaten. Ganina Jama stond dus voor "Ganja's mijn".
[bewerk] Externe links
- Website van het klooster (Russisch)
