Julius Sabbe
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Julius Ludovicus Maria Sabbe (Gent, 14 februari 1846 - Brugge, 3 juli 1910) was een Vlaams schrijver.
Sabbe doceerde 36 jaar Nederlands aan het Koninklijk Atheneum te Brugge. Tussen 1874 en 1881 publiceerde hij in het maandelijks verschijnende tijdschrift De Halletoren, dat werd opgevolgd door het liberale blad Brugsche Beiaard, waarvan hij van 1881 tot 1910 hoofdredacteur was. Toen het Vlaamse weekblad Het Volksbelang in 1867 werd opgericht door Julius Vuylsteke werd hij een van de redacteurs, samen met Jozef van Hoorde, Julius de Vigne en Adolf Hoste. In 1877 kreeg hij de prijs van Koninklijke Academie van België voor zijn cantate De Klokke Roelandt
Naast neerlandicus was Sabbe ook een liberale flamingant die zich onder meer inzette voor de ontwikkeling van Brugge-Zeehaven, een volwaardige haven te Zeebrugge. Door zijn toedoen werd in 1887 op de Grote Markt van Brugge een standbeeld onthuld van Jan Breydel en Pieter de Coninck, de twee Vlaamse helden uit de Guldensporenslag.
Julius Sabbe was de vader van de bekende auteur Maurits Sabbe die in de voetsporen van zijn vader trad als docent Nederlands aan het Brugse Atheneum.
[bewerk] Bibliografie
- Eenige mannenbeelden (Gent, 1870)
- Het nationaal beginsel in de Vlaamsche schilderkunst (Gent, 1874)
- De Taal is gansch het volk, rede (Antwerpen, 1875)
- Groot en klein, rede (Gent, 1876)
- Help u zelven, rede (Antwerpen, 1877)
- De Klokke Roeland, cantate (Bruggge, 1877)
- Brugge's ontwaking, Van Eyck's-cantate (Bruggge, 1878)
- Grootmoedersvertelboek, door Julius Sabbe en A. Vermast (Bruggge, 1883)
