Jules Auguste Armand Marie de Polignac

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Jules Auguste Armand Marie, prins de Polignac (Versailles, 14 mei 1780 - St. Germain-en-Laye, 29 maart 1847) was een Frans politicus.

[bewerk] Achtergrond

Hij was de zoon van Jules, graaf en (sinds 1780) hertog de Polignac, die getrouwd was met Martine de Polastron, de gouvernante van de kinderen van koningin Marie Antoinette. Hertog de Polignac had grote invloed op de koningin en was vooral bezig de rijkdom van zijn geslacht te vermeerderen, waardoor hij niet alleen zichzelf, maar ook de koningin zeer impopulair maakte.

Speculaties dat Jules Auguste Armand Marie de buitenechtelijke zoon was van de graaf van Artois, de latere koning Karel X, zijn niet geheel uit de lucht gegrepen. Zeker is dat de graaf van Artois een womanizer was en rond 1780 een affaire had met Martine de Polastron. De band tussen Jules en Karel X waren in ieder geval altijd zeer hecht.

[bewerk] Politieke carrière

De Polignac was een fel tegenstander van het liberalisme en de hervormingen die de Franse revolutie hadden gebracht. In 1804 werd hij samen met Cadoudal en Pichegru in verband gebracht met een samenzwering tegen keizer Napoleon I. Vervolgens zat De Polignac tot 1813 gevangen. Na de Restauratie van de Bourbons in 1814 werd hij een vooraanstaand politicus van de ultraroyalisten (voorstanders van het herstel van de absolute monarchie en de macht der adel).

In 1820 ontving hij van de paus de titel prins. In 1823 werd De Polignac ambassadeur in Londen.

Op 8 augustus 1829 benoemde koning Karel X hem tot minister van Buitenlandse Zaken en premier. In die functie vaardigde De Polignac samen met koning Karel X in juli 1830 de zgn. Juli Ordonnanties, met als doel het maatschappelijk leven van Frankrijk beter te controleren. Deze ordonnanties leidden uiteindelijk tot de Julirevolutie, toen het Franse volk massaal in opstand kwam tegen het autocratisch bewind van koning en minister-president. De koning trok haastig de ordonnanties in, maar het was al te laat. Op 29 juli werd De Polignac vervangen door Victor Louis Victurnien, hertog de Montemart. Twee dagen later deed Karel X troonsafstand en De Polignac vluchtte naar Normandië, waar hij een tijdje later werd gearresteerd in Granville.

Jules de Polignac werd berecht voor de Kamer van Pairs (Kamer van Edelen). Hij werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf en gevangengezet in Ham. In 1836 werd hem gratie verleend en ging hij naar Engeland. Tijdens zijn gevangenschap schreef hij Considerations politiques (1832). Na enige jaren in Engeland te hebben verbleven keerde hij later naar Frankrijk terug, op voorwaarde dat hij zich niet meer met de politiek zou bemoeien.

Jules de Polignac was een gelovig en vroom Rooms-katholiek. De Polignac geloofde dat hij als premier bezig was een heilige missie te vervullen en hij claimde visioenen van de Heilige Maagd Maria. Hij geloofde heilig dat God aan zijn zijde stond, hoewel hij de groeiende macht van de kerk in Frankrijk hem weinig interesseerde: Zijn geloofsleven ervoer hij vooral als iets persoonlijks.

Voorganger: Jean Baptiste Sylvestre Gay, burggraaf de Martignac

Premier van Frankrijk 1829-1830

Opvolger: Victor Louis Victurnien, hertog de Montemart