Josine van Dalsum
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Josina Johanna (Josine) van Dalsum (Breda, 14 juli 1948) is een Nederlands actrice.
Van Dalsum werd geboren te Breda en volgde daar de Jozefschool. Ze groeide op in een groot gezin van vijf jongens en vijf meisjes in de St. Josephparochie. Haar vader speelde in zijn vrije tijd ook toneel. In 1964 ging ze naar het Mgr. Frencken College in Oosterhout waar ze de HBS-b volgde.
Van Dalsum begon in 1971 aan de toneelschool in Amsterdam. Tijdens haar toneelschool-tijd was ze een vaste figuur in het NCRV TV kinderprogramma Orimoa. Ze was niet betrokken bij de Actie Tomaat, maar behoorde wel tot de kritische jonge acteurs.
Vanaf het begin van de jaren zeventig speelde ze diverse rollen in televisiedrama en in films. In 1972 speelde ze de rol van "Let" in de televisieserie "Een mens van goede wil"; in 1976 "Riekie Kiers" in de televisieserie Hollands Glorie; en in 1980 "Mata Hari" in de gelijknamige vierdelige televisieserie. Daarnaast speelde ze "Gertrude" in Dood van een non (1975; naar de gelijknamige roman van Maria Rosseels); "Koningin Johanna" in De Leeuw van Vlaanderen (1985); "Saskia Adelaar", de vrouw van de liftmonteur, in De Lift van Dick Maas (1983); en de moeder van "Bo" in Zus & zo van Paula van der Oest (2001). In 2004 was ze te zien in de televisieserie De Erfenis, waarin ze de rol van "Cecile Heydecoper-Dos Santos" speelde.
Van Dalsum was een van de scenarioschrijfsters van de Duitse televisieserie Die Wache, en speelde in 2003 een gastrolletje in Baantjer als "Paula Nieuwenhuijzen".
Van Dalsum is sinds 1974 gehuwd met regisseur John van de Rest. Het paar heeft een zoon - Aram - die ook acteur is.
In 2007 schrijft zij het boek De kleine Johanna over haar jeugd in Breda.
[bewerk] Kanker
In 2003 werd longkanker bij haar geconstateerd. Een jaar na de operatie bleek dat ze twee hersenmetastasen had die niet konden worden geopereerd. Ze zou nog een jaar hebben te leven, en maakte nog gauw een reis naar de Verenigde Staten, samen met haar echtgenoot en hun zoon. Van Dalsum was van mening dat op kanker nog altijd een taboe rust, en vond dat dit moest worden doorbroken. Op 9 februari 2005 verscheen ze in het AVRO televisieprogramma Vinger aan de pols en vertelde ze openhartig over haar ziekte en haar uitzichtloze situatie. Ook haar zoon en haar echtgenoot kwamen aan het woord.
Later bleek toch nog een behandeling door middel van een geavanceerde bestralingstechniek mogelijk. Hierna is gebleken dat de tumoren in haar hoofd niet meer te zien zijn op de laatste MRI-scan en ze in volledige remissie is.
Na deze bestraling gebruikte Van Dalsum haar ervaringen voor Leef-Tijd, een toneelstuk over een terminaal zieke vrouw en haar zoon, dat Haye van der Heijden voor haar en haar zoon schreef. De opvoering ervan wordt gesponsord door ondernemer Henk van Sprong die zelf zijn echtgenote verloor aan kanker en die voor de tournee de Stichting Toneelstuk Leef-Tijd Josine van Dalsum oprichtte.
In maart 2008 werd Van Dalsum nogmaals geopereerd, omdat de hersentumor weer was gaan groeien.[1]
Zij schrijft de boeken Hagelwit en Leef Tijd over haar ziekte.
