Joseph Erlanger
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Joseph Erlanger (San Francisco (California), 5 januari 1874 – Saint Louis (Missouri), 5 december 1965 was een Amerikaans fysioloog.
He won in 1944 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde voor de ontdekking van verschillende typen zenuwbanen.
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1926-1950) |
|
1926: Fibiger | 1927: Wagner-Jauregg | 1928: Nicolle | 1929: Eijkman, Hopkins | 1930: Landsteiner | 1931: Warburg | 1932: Sherrington, Adrian | 1933: Morgan | 1934: Whipple, Minot, Murphy | 1935: Spemann | 1936: Dale, Loewi | 1937: Szent-Györgyi | 1938: Heymans | 1939: Domagk | 1943: Dam, Doisy | 1944: Erlanger, Gasser | 1945: Fleming, Chain, Florey | 1946: Muller | 1947: C.Cori, G.Cori, Houssay | 1948: Müller | 1949: Hess, Moniz | 1950: Kendall, Reichstein, Hench |
| Dit artikel is een beginnetje over geneeskunde. U wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. |  |
