Johannes II Komnenos
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1087-1143 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Keizer van Byzantium | ||||||
|
||||||
|
Johannes II Komnenos (Constantinopel, 13 september 1087 – in de Taurus 8 april 1143) was Byzantijns keizer van 1118 tot aan zijn dood.
Johannes zette de restauratiepolitiek van zijn vader, Alexios I Komnenos, op voortreffelijke wijze voort. In het Europese rijksgedeelte werden de Petsjenegen in 1122 vernietigd, en de Serviërs moesten de Byzantijnse opperheerschappij erkennen. De Hongaarse dreiging werd via diplomatieke omwegen in een pro-Byzantijnse houding omgezet, o.m. door het huwelijk van Johannes II met de Hongaarse prinses Piroska (die de Griekse naam Irene aannam), dochter van koning Ladislaus I van Hongarije.
Tegenover de aanmatigende houding van Venetië (1122–1126) daarentegen boekte de keizer geen succes: de vroegere privileges van 992 en 1082 werden in 1126 nog verruimd. In het oosten slaagde Johannes erin tegenover de Turken de helft van Klein-Azië opnieuw te bezetten (1130–1135). De onafhankelijkheid van Cilicië en Taurus werd uitgeschakeld (1137). Duurzaam succes tegenover de "Frankische" bezettingen in het Midden-Oosten (Antiochië, Edessa, Tripolis) bleef echter uit. Het probleem van de Normandische expansie nam trouwens vanuit Zuid-Italië en Sicilië voor Byzantium nog acutere vormen aan, zodat Johannes zich tegen Rogier II diende te beschermen door een coalitie met de Duitse keizers Lotharius III en Koenraad III. Dit verbond werd in 1146 bezegeld door het huwelijk van Johannes’ zoon Manuel met Koenraads schoonzuster Bertha van Sulzbach.
