Johanna van Frankrijk
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1464-1505 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Koningin-gemalin van Frankrijk | ||||||
|
||||||
|
Johanna van Frankrijk (° Nogent-le-Roi, 23 april 1464 - † Bourges, 4 februari 1505) was de eerste echtgenote van de latere koning Lodewijk XII van Frankrijk.
Zij was de jongste dochter van koning Lodewijk XI van Frankrijk en Charlotte van Savoie, en was al zeer vroeg voorbestemd om te trouwen met hertog Lodewijk van Orleans. Het huwelijk werd ingezegend op 28 augustus 1476. Johanna was van uiterlijk ziekelijk en enigszins gebocheld -een genetische erfenis van haar vader Lodewijk XI-, en kreeg geen genegenheid van haar man, die haar verontachtzaamde. Er wordt wel eens beweerd dat haar cynische vader, op de hoogte van haar gebreken en in de vaste overtuiging dat zij onvruchtbaar was, haar uithuwelijkte aan zijn verre neef, met de enige bedoeling op die manier het Huis van Orléans te laten uitsterven, waardoor hun bezittingen aan de Franse kroon zouden vererven.
Ondanks het schrijnende gebrek aan affectie vanwege haar echtgenoot, ondernam Johanna toch verschillende pogingen om hem vrij te krijgen, nadat hij door haar zus, de regentes Anna van Beaujeu werd verslagen en gevangen gehouden te Bourges, en zij verkreeg uiteindelijk zijn vrijlating in 1491 dankzij een beslissing van koning Karel VIII van Frankrijk. Na een korte periode samen te hebben geleefd, liet haar echtgenoot haar opnieuw aan haar lot over. En toen hij na de tragische dood van Karel VIII op 7 april 1498 diens opvolger werd, moest Johanna via geruchten vernemen dat haar echtgenoot op 27 mei van dat jaar tot koning gekroond was in de kathedraal van Reims. Spoedig daarop vroeg hij ook haar toestemming om hun huwelijk nietig te verklaren, want het was zijn bedoeling te kunnen hertrouwen met Anna van Bretagne. Johanna weigerde echter categoriek haar toestemming te verlenen. Er volgde een proces, waarbij zij gedwongen werd zich aan een vernederend onderzoek te onderwerpen, omdat men haar onvruchtbaarheid wilde aantonen. Uiteindelijk was paus Alexander VI Borgia bereid het huwelijk te ontbinden.
Na de scheiding trok de ongelukkige Johanna, die koningin van Frankrijk hoorde te zijn, zich terug in Bourges, waar zij de Kloosterorde der Zusters Annunciaten stichtte. De statuten van deze orde werden in 1501 bekrachtigd door paus Alexander VI, en daarna nog eens door Leo X in 1517. Johanna van Frankrijk overleed als een heilige, omringd door haar nonnen, op 4 februari 1505.
Zij werd eerst in 1743 door paus Benedictus XIV zalig, en nadien in 1950 door Pius XII ook heilig verklaard. Haar gedachtenis is steeds op 4 februari.
