Johann Pachelbel
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Johann Pachelbel (Neurenberg, 1 september 1653 – aldaar, 3 maart 1706) was een Duits organist en componist uit de barokperiode, die het meest bekend is geworden van zijn "Canon in D".
Pachelbel was één van de veertien kinderen uit de twee huwelijken van een wijnslijter uit Neurenberg. Hij begon zijn muzikale carrière onder leiding van Schwemmer en later aan de universiteiten van Altdorf en Regensburg. In 1671 verhuisde Johann naar Wenen waar hij student werd en vervanger van de organist Johann Kasper Kerll aan de Weense hofkapel.
In 1677 werd hij organist in Eisenach, de stad waar acht jaar later Johann Sebastian Bach geboren zou worden. Later, toen Pachelbel organist was in de kerk in Erfurt in het Duitse Thüringen, maakten zijn improvisaties op de melodieën van kerkkoralen een inspirerende indruk op de jonge Johann Sebastian Bach, wiens oudere broer Johann Christoph Bach nog leerling bij Pachelbel was geweest. In 1690 werd Pachelbel organist aan de rechtbank van Stuttgart. Twee jaren later nam Johann zijn laatste post in, in Neurenberg.
Behalve de bekende Canon in D componeerde Pachelbel een aanzienlijk aantal cantates voor de eredienst in de Lutherse kerk zowel als sonates voor verschillende instrumenten, in het bijzonder voor de viool.
Pachelbel overleed in 1706 in zijn geboorteplaats.
