Johann Lukas von Hildebrandt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Johann Lukas von Hildebrandt (Genua 14 november 1668 - Wenen 16 november 1745) was één van de belangrijkste Oostenrijkse barokarchitecten. Vanaf 1723 was hij inspecteur-generaal van de keizerlijke gebouwen. Hij was de zoon van een Italiaanse moeder en een Duitse vader.

Hildebrandt studeerde civiele en militaire bouwkunde in Rome en vergezelde Eugenius van Savoye als militair ingenieur in Piëmont. Hij vestigde zich hierna in de Oostenrijkse hoofdstad Wenen, waar hij werkte voor adellijke families als de Dauns, Harrachs, Schönborns en Starhembergs, en ook prins Eugenius zelf.

Voor prins Eugenius bouwde hij zijn bekendste gebouwen, de twee Belvedere-paleizen in Wenen. Het Obere Belvedere (1721-1722) en het Untere Belvedere (1714-1716). Daarnaast tekende hij voor het ontwerp van de nieuwbouw, na een brand, van het op een heuvel aan de Donau gelegen Benediktiner-Stift Göttweig (1718), één van de bekendste barokke kloosters in Oostenrijk. De zgn. Kaiserstiege gelden als één van de hoofdwerken van de Oostenijkse barok. De groots opgezette nieuwbouw werd maar deels gerealiseerd; zo zijn de kerktorens nog altijd voorzien van een provisorische afdekking in plaats van de geplande uivormige bekroningen.

[bewerk] Ontwerpen van Hildebrandt

• Slot Weissenstein in Pommersfelden, 1711 (gedeeltelijk)
• Unteres Belvedere in Wenen, 1714-1716
• Trap in het Daun-Kinskypaleis in Wenen, 1713-1716
• De aartsbisschoppelijke Residentie van Würzburg, 1720 (gedeeltelijk)
• het Savoyai-kasteel in Ráckeve (Hongarije), 1720-1722
• Oberes Belvedere in Wenen, 1721-1722
• Trap in Slot Mirabell in Salzburg, 1721-1727
• Slot Hof, in Engelhartstetten (Marchfeld) 1725-1729