Johan Briedé
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Johan Briedé (Rotterdam, 2 mei 1885 - Amsterdam, 5 april 1980) was een Nederlands grafisch vormgever. Zoon van Marinus Stephanus Briedé en Wilhelmina Johanna van Oosten. Vanaf 1912 vestigde hij zich in diverse plaatsen tot 1916 en in Laren tot 1959. Daarna woonde hij in Amsterdam waar hij overleed.
Een subsidie voor de Kunstnijverheidschool in Amsterdam werd hem in 1910 bezorgd door prof. A.W.M. Odé. In augustus 1912 ging hij naar de Kunstnijverheidsschool in Haarlem waar hij onder meer van Chris Lebeau de fijne kneepjes van het vak leerde. Hij beoefende alle aspecten van het kunstenaarsvak, zoals tekenen, schilderen, lithograferen en etsen.
Vanaf 1910 werkte Briedé al als freelance-kunstenaar voor bedrijven, uitgeverijen en tijdschriften. Voor het fonds van de Rotterdamse uitgevers W.L. & J. Brusse's Uitgeversmaatschappij, ontwierp hij van tientallen uitgaven de boekbanden en omslagen en verzorgde hij voor enkele uitgaven de illustraties. Voorbeelden hiervan zijn:
- de boeken van H.P. Berlage: Beschouwingen over bouwkunst en hare ontwikkeling (1911) en
- Studies over bouwkunst, stijl en samenleving (1910).
- 16 banden en omslagen voor de natuurboekenserie van Wiliam L. Long.
Een werk met 130 pentekeningen van zijn hand is het boek Oude huizen van Rotterdam, dat in 1915 bij Brusse verscheen. Briedé was boekbandontwerper voor Nijgh en Van Ditmar, Sijthoff, A.G. Schoonderbeek, en de Wereldbibliotheek in Amsterdam. Hij verzorgde ook vele opdrachten voor gemeentelijke diensten in Amsterdam.
[bewerk] Literatuur
- Bram Huijser, 'Johan Briedé een begaafd kunstenaar', in: Boekenpost 84, juli-augustus 2006
- Marja Keyzer, 'Johan Briedé grafisch kunstenaar in de art deco', in: Bulletin Stichting Drukwerk in de Marge no. 21, 1993
