Etsen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Voor etsen als kunstvorm, zie ets

Etsen is een oppervlaktebehandeling waarbij een oppervlak met een - meestal vloeibaar - middel behandeld wordt waarmee het reageert. Hierbij treedt een chemische reactie op waarbij het oppervlak gedeeltelijk oplost, in het geval van een metaal en een zuur een redoxreactie. In feite zou men het een vorm van gecontroleerde, gewenste corrosie kunnen noemen.

[bewerk] Enkele toepassingen van etsen

• Binnen het metaalkundig onderzoek wordt het etsen gebruikt om bepaalde details van een microstructuur te laten corroderen, zodat ze zichtbaar worden op een oppervlak en ze met de lichtmicroscoop bekeken kunnen worden. Het gebruikte etsmiddel is afhankelijk van het materiaal dat geëtst wordt, en de precieze details die er bekeken moeten worden.

• Binnen de wereld van de kunst wordt het etsen gebruikt als diepdruktechniek waarbij er getekend wordt op een met vernis afgedekte koperen of zinken plaat. De tekening wordt vervolgens ingebeten in zuur en op vochtig papier afgedrukt.

• Glas kan worden geëtst met waterstoffluoride om er afbeeldingen op aan te brengen.

• Elektronische schakelingen worden vaak gemaakt door een dunne laag koper op een isolerende ondergrond zodanig te etsen (met salpeterzuur of ferrichloride) dat er verbindingen overblijven tussen de verschillende elektronische onderdelen ('gedrukte bedrading').