Diepdruk
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Diepdruk is een grafische techniek.
Het is een techniek die zich kenmerkt door het gebruik van een drukplaat (inktoverbrenger) waarin kleine verdiepte uitsparingen de inkt vasthouden.
Voorbeelden zijn de etstechniek en de droge naald.
In een koperen cilinder worden puntjes (rasternapjes) geëtst. Daarna wordt de hele vorm ingeïnkt met een zeer dunne inkt. De overtollige inkt wordt weggeschraapt met een rakel. Het papier neemt daardoor alleen de inkt uit de gevulde napjes aan. De bewerking van de cilinders is relatief kostbaar. De hoge snelheden van deze rotatietechniek maken haar echter geschikt voor grote oplagen en voor veelkleurendruk waarbij ook kleine kleurnuances (echte halftonen) door de verschillende diepte van de rasternapjes goed worden weergegeven.
Diepdruk is (met een loep) te herkennen aan de gekartelde letters omdat het hele beeld, dus ook de tekst, door ronde (of vierkante) rasternapjes wordt opgebouwd.
Er zijn in het verleden o.a. mooie fotoboeken met vellendiepdruk gemaakt. (Deze fotoboeken zijn tegenwoordig veel geld waard.) Deze techniek benadert de schoonheid van echte fotografie door gebruik te maken van grijze en zwarte inkt in combinatie met het halftoon proces. Vellendiepdruk wordt niet meer toegepast vanwege de te hoge kostprijs. De grafische industrie werkt nu hoofdzakelijk met offset (vlakdruk). Ter vergelijking: offset gebruikt puntgrootte-variatie om tot gradatievariatie te komen.
Diepdruk is enigszins vergelijkbaar met de moderne techniek Dye Sublimation (kleursublimatie) die in geavanceerde kleurenprinters gebruikt wordt: per punt de juiste kleurtoon.
