Joachim Wtewael

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Joachim Wtewael (Utrecht, 1566 - aldaar, 1 augustus 1638) was een Nederlands kunstschilder die tot het maniërisme wordt gerekend.

[bewerk] Leven

Wtewael (spreek uit: Utewaal) was de zoon van een glasschilder te Utrecht. Hij kreeg schilderles van zijn vader en van Joos de Beer. Rond 1586 maakte Wtewael een studiereis naar Italië. In Padua trad hij in dienst van de bisschop van Saint-Malo, met wie hij in 1588 naar Frankrijk trok. Rond 1591 was hij terug in Utrecht, waar hij lid werd van het gilde en een studio opzette. Hoewel hij belangrijke schildersopdrachten ontving, dierf hij waarschijnlijk zijn meeste inkomsten uit zijn activiteiten als handelaar in vlas. Hij was contraremonstrants, en net als zijn stads- en generatiegenoot Paulus Moreelse behoorde tot de aanzienlijke Utrechters. In 1630 werd hij tot raadslid in Utrecht gekozen. Na zijn dood werd hij in de Buurkerk begraven. Zijn zoon Pieter (1596-1660) was ook schilder, maar zette na de dood van zijn vader vooral diens vlashandel voort.

[bewerk] Werk

Joachim Wtewael schilderde voornamelijk historiestukken: bijbelse en mythologische voorstellingen in een hoogst verfijnde maniëristische stijl. Opvallend zijn zijn gedetailleerde schilderijtjes op klein formaat, soms geschilderd op koper, met vaak een sterk erotisch karakter. De lichamen vallen op door hun parelmoer-achtige glans en ingewikkelde poses. In tegenstelling tot zijn stadgenoot Abraham Bloemaert, die aanvankelijk in een verwante stijl schilderde, bleef Wtewael het maniërisme trouw. Wtewael wordt tegenwoordig beschouwd als een van de voornaamste vertegenwoordigers van die stroming in Nederland. Hij schilderde ook keukenscènes in navolging van Pieter Aertsen, en enkele portretten. Schilderijen van zijn hand bevinden zich in musea over de hele wereld. In Nederland zijn mooie voorbeelden in het Centraal Museum in Utrecht en het Mauritshuis in Den Haag.

[bewerk] Zie ook

• Schilderkunst in Utrecht