Jo Leemans
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Josephine Leemans-Verbustel, beter bekend als Jo Leemans (Mechelen, 13 augustus 1927) is een Belgische zangeres die in de jaren vijftig de titel "de Vlaamse Doris Day" verkreeg.
Ze was een levendige tiener, maar een met een erg zwakke gezondheid (kinderverlamming toen ze drie was). Haar gezondheid zou haar het hele leven parten spelen. Zo moest ze haar studies aan het conservatorium afbreken wegens een opstoot van polio.
In 1953 kwam ze terecht bij de NIR ook via haar huwelijk met Marc Leemans van het dramatisch gezelschap van de radio. Langzaam maar zeker begon ze daar naam te maken als zangeres : voor de orkesten van Francis Bay en Fernand Terby werkt ze zich door het repertoire en de klassiekers van die tijd. Haar glorieperiode als zangeres had plaats tussen het midden van de jaren zestig (ze debuuteerde op plaat met "Heimwee" in 1954) tot vooraan de jaren zestig, in een wereld van showorkesten, Canzonissima, en een generatie zangers en zangeressen als La Esterella, Jetty Gitari, Will Ferdy en Bob Benny.
Hits die ze scoorde in de nationale hitparade waren de evergreen "Que sera, sera" (amper een maand nadat Doris Day een nummer één hit had met dat lied stond Jo Leemans op dezelfde plaats met een Nederlandse vertaling, in december 1956), "Heel mijn hart" (ook een nummer 1-hit, in 1957), "Lazarello (n° 11), "Marjoleintje" (n° 3), "Ik ben verliefd op heel de wereld" (n° 13), en "Diep in mijn hart" (n° 7 in 1960). Andere songs die ze rekent onder haar favorieten zijn "Ware Liefde" (True Love van Cole Porter), "Als sterren flonk'rend aan de hemel staan", "Weet je nog wel, die avond in de regen" en "Lieve Jo" (Hold'em Joe).
Samen met haar carrière als zangeres bouwde Jo Leemans ook een carrière als presentator voor radio en televisie.
In 1973 verliet ze Vlaanderen voor Benidorm wegens gezondheidsredenen, waar ze tot 1990 bleef wonen, omringd door drie honden en 32 katten. Na haar terugkeer in 1990 hernam ze echter al snel haar positie op de radio (met "78-toeren tijd", "De tafel van Jo en Jo" (met Jo de Poorter op Studio Brussel), "Weet je nog wel", "het Spiegelpaleis" ...).
Ondanks het passeren van de 80 jaar, blijft ze er actief en wordt nog altijd graag gezien en gerespecteerd in heel Vlaanderen.
