Jean-Claude Van Cauwenberghe
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jean-Claude Van Cauwenberghe (Charleroi, 28 april 1944) is een Waals politicus van de PS.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Van Cauwenberghe is de zoon van de PS-politicus André Van Cauwenberghe (1913 – 1994), die o.a. van 1965 tot 1966 staatssecretaris voor Ambtenarenzaken was in de regering Harmel, schepen van Onderwijs in de gemeenteraad van Charleroi, en lid van de Franse Cultuurraad van 1971 tot 1974. Zijn moeder was verpleegster. Van Cauwenberghe deed zijn middelbare studies in het Atheneum van Morlanwelz en behaalde het diploma van doctor in de Rechten aan de ULB.
Het politiek engagement van Van Cauwenberghe begon in zijn studententijd bij de jong-socialisten, waarvan hij in 1965 nationaal voorzitter werd. Nog tijdens zijn studies ging hij aan de slag op het kabinet van Lucien Harmegnies, destijds minister van Binnenlandse Zaken. Harmegnies was actief geweest bij de Mouvement Populaire Wallon, en van in het begin behoorde ook Van Cauwenberghe bij de sterke Waals regionalistische stroming binnen de PS. Dit, en wellicht ook het feit dat hij geen Nederlands spreekt, heeft ertoe geleid dat Van Cauwenberghe zich vanaf de jaren ‘80 nadrukkelijk in Wallonië engageerde.
In 1977 werd Van Cauwenberghe voor het eerst tot kamerlid verkozen, maar in 1982 nam hij deel aan de gemeenteraadsverkiezingen als kandidaat-burgemeester in Charleroi, raakte verkozen en in 1983 verliet hij de kamer om het burgemeesterambt op te nemen. Zijn uitdrukkelijke politieke keuze voor Charleroi bracht hem een grote lokale populariteit. Ruim 17 jaar zou hij burgemeester van Charleroi blijven en maakte hij van de economische heropleving van de oude industriestad een prioriteit. Tijdens zijn bestuur kwamen de luchthaven van Charleroi (Brussels South Charleroi Airport) en de technologische bedrijven in de industriezone Aéropole tot stand.
Toen in de tweede helft van de jaren ’90 Guy Spitaels van het politieke toneel verdween, werd hij het boegbeeld van de Henegouwse federatie van de PS, onder meer als minister van Begroting in de Waals regering na de regionale verkiezingen van 1995, en als minister van Openbare Werken na de verkiezingen van 1999. In april 2000 volgde Van Cauwenberghe Elio Di Rupo op als minister-president van het Waalse gewest, die partijvoorzitter werd van de PS na het vertrek van toenmalig voorzitter Philippe Busquin naar de Europese Commissie. Na de regionale verkiezingen van 13 juni 2004 begon Van Cauwenberghe (PS) aan een tweede termijn, waarin hij onder andere het “Marshall plan voor Wallonië” ontwikkelde, dat moest uitmonden in een coherent pakket van maatregelen om de Waalse economie te herstellen. Opvallend was dat hij opriep om aan de economische ontwikkeling in Vlaanderen een voorbeeld te nemen.
Van Cauwenberghes macht binnen de PS en de Waalse regering steunde op een sterke lokale basis waarvan hij de onbetwiste leider was. Echter, vanaf 2005 ontdekte het gerecht bij het gemeentebestuur van Charleroi verschillende gevallen van fraude en schriftvervalsing, voornamelijk bij de sociale huisvestingsmaatschappij La Carolorégienne, waar PS-politici uit de kringen rond Van Cauwenberghe bij betrokken waren. Daarbij kwam ook een ongewoon grote cumulatie van ambten door politici aan het licht. Op 30 september 2005 nam Van Cauwenberghe onder politieke druk ontslag als minister-president, nadat hij eerder in een emotionele toespraak in de gemeenteraad van Charleroi drie PS-schepenen gesmeekt had in het belang van de partij ontslag te nemen. Van Cauwenberghe beklemtoonde bij zijn ontslag zijn onschuld. Hij werd opgevolgd door Elio Di Rupo.
Eind mei 2006 werden opnieuw een PS-schepen alsook de kabinetchef van de burgemeester van Charleroi verdacht van corruptie, telkens voormalige vertrouwelingen van Van Cauwenberghe. Niettemin kwam het niet tot een confrontatie met het nationale partijbestuur dat hervormingen eiste, en ook Van Cauwenberghes aanhang bij lokale partijstructuren en -militanten bleek ongeschonden.
| Voorganger: Lucien Harmegnies |
Burgemeester van Charleroi 1983-2000 |
Opvolger: Jacques Van Gompel |
| Voorganger: Robert Collignon |
Waals minister 1994 |
Opvolger: Willy Taminiaux |
| Waals minister 1995-1999 |
||
| Voorganger: Elio Di Rupo |
Waals Minister-President 1999-2005 |
Opvolger: Elio Di Rupo |
[bewerk] Trivia
- Vooral onder Franstaligen wordt zijn Nederlandse familienaam verkort tot "Van Cau".
- Van Cauwenberghes moedertaal is het Frans, maar in zijn jaren als militant in Charleroi heeft hij ook Waals geleerd, dat hij naar eigen zeggen met bepaalde vrienden nog vaak spreekt. Eén van zijn hobby’s is het verzamelen van beelden van hanen (de haan is het symbool van Wallonië).
- Van Cauwenberghe is weduwnaar en heeft twee kinderen. Zijn zoon, Philippe Van Cauwenberghe, is eveneens in de PS actief en werd bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 in Charleroi verkozen. Hij werd schepen van Sport, Vrije Tijd en Jeugd, maar moest na nieuwe beschuldigingen van fraude bij politici van de Charleroise PS in 2007 aftreden.
[bewerk] Citaten
- Charleroi, j’y crois.
'Charleroi, daar geloof ik in.' (Slogan bij de gemeenteraadsverkiezingen in 1994)
- Si des conseils peuvent venir de l'extérieur, de Molenbeek ou de Hotton, c'est de l'intérieur que les décisions doivent être prises.
'Misschien geven ze elders raad, in Molenbeek of Hotton [een toespeling op Philippe Moureaux en Philippe Courard die gesuggereerd hadden dat hij een stap opzij moest zetten], maar het is aan de mensen hier om de beslissingen te nemen.' (2 juni 2006 op een persconferentie nadat PS-politici uit het Charleroise stadsbestuur in opspraak waren geraakt)
