Jacques Charles
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jacques Alexandre César Charles (Beaugency,11 november 1746 – Parijs, 7 april 1823) was een Franse natuurkundige, werktuigbouwkundige en ballonvaarder.
[bewerk] Biografie
Charles begon als klerk op het ministerie van financiën, maar legde zich toe op de wetenschap. Bij zijn experimententen met elektriciteit, kreeg hij hulp van Benjamin Franklin. Charles experimenteerde daarnaast met waterstof naar aanleiding van de beweringen van Henry Cavendish.
In 1783 stelde Charles vast dat waterstof veertien keer lichter is dan lucht en fabriceerde een ballon van versterkte zijde, bedekt met rubber, die op 27 augustus 1783 opsteeg tot 914 meter. De ballonvaart was opgelaten, gefinancierd door de Academie van Wetenschappen, vanaf het exercitieveld, de Champ de Mars, in Parijs. Op de voorafgaande dag had een langdurige stortbui een einde gemaakt aan het experiment. Zesduizend toeschouwers hadden betaald voor een stoel. Zeventien uur later was de ballon met een doorsnee van vier meter gevuld met het onbrandbare waterstof, opgewekt door ijzervijlsel en vitriool in tonnen met elkaar in contact te brengen. Het experiment was gebaseerd op de ontdekkingen van Joseph Priestley en Barthélemy Faujas de Saint-Fond.
Charles is het meest bekend vanwege zijn vlucht in een waterstofballon, genaamd de "Charlière", tien dagen nadat de gebroeders Montgolfier hun eerste bemande vlucht lieten uitvoeren. Op 1 december 1783, 's middags om twee uur, was 4° C. Toegejuichd door ruim 200.000 toeschouwers, stegen de ballonvaarders Charles en Marie-Noël Roberts op vanuit een laan in de Tuilerien van Parijs. In de rieten mand ging champagne mee en wollen dekens. De vlucht duurde twee uur; er heerste een vinnige kou, maar er stond nauwelijks wind. Ze stegen tot 1.800 voet en landen negen mijl buiten Parijs. Zijn medepassagier stapte uit en toen de boeren, die het gevaarte vasthielden, loslieten, steeg prof Charles in zijn eentje in tien minuten op naar een hoogte van 3.000 meter. Hij kreeg pijn in zijn oren, maar genoot van het avondlicht en kwam - zoals afgesproken - na 35 minuten weer naar beneden.[1]
Charles werd benoemd als lid van de Academie van Wetenschappen en ontwikkelde diverse apparaten, zoals een hydrometer en goniometer. Hij verbeterde de heliostaat van Willem Jacob 's Gravesande en aerometer van Fahrenheit. Tot slot ontdekte hij nog voor Louis Gay-Lussac een samenhang bij gassen tussen temperatuur en volume.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
