Incassobureau
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een incassobureau is een bedrijf dat zich bezig houdt met het innen van openstaande vorderingen voor met name bedrijven.
Bedrijven kunnen, hetzij incidenteel gebruik maken, hetzij zich "abonneren" op de diensten van een incassobureau. Een incassobureau kan zijn diensten verlenen tegen een vergoeding, of de hele vordering kopen door middel van cessie dan wel via het vestigen van een pandrecht,. Voor een cessie is wel mededeling aan de schuldenaar vereist. Bovendien is het voor het incassobureau riskant: als een incassobureau een vordering niet meer kan innen, om wat voor reden dan ook (bijvoorbeeld een faillissement, succesvol verweer of inhoudelijke argumenten van de debiteur), zal het de koopprijs betaald voor de cessie kwijt zijn. Veel incassobureau's maken dan ook geen gebruik van cessie. Er bestaan echter wel zogenaamde "debt traders", die oninbare vorderingen voor lage bedragen (bijvoorbeeld 25% van de nominale waarde) kopen en vervolgens het gehele bedrag trachten te innen.
Inhoud |
[bewerk] Diensten van een incassobureau
Het incassobureau zal na het aannemen van een zaak aanmanende of zelfs dreigende c.q. intimiderende, brieven aan de schuldenaar zenden. Meestal wordt dan alsnog betaald of een betalingsregeling afgesproken. Als dit echter geen effect heeft, zal alsnog tot dagvaarding moeten worden overgegaan. Het incassobureau schakelt hiertoe een deurwaarder en eventueel een advocaat in.
Incassobureaus hebben namelijk geen enkele wettelijke status: iedereen kan een incassobureau beginnen. Zelfs het hebben van een strafblad is geen beletsel voor het openen van een incassobureau. Omdat incasso een ruim winstgevende bedrijfstak is, bestaan er ook in ruime mate malafide incassobureaus. Grotere incassobureaus werken vaak nauw met deurwaarders en advocaten samen, of hebben ze zelfs in dienst. Sommige incassobureaus, zowel bonafide als malafide, hebben debiteuren-bezoekers in dienst, die de psychische druk op de schuldenaar tot maximale hoogte opvoeren door de debiteur in persoon, aan zijn eigen voordeur, te benaderen.
Sommige incassodiensten bieden "pre-incasso" aan. Dit houdt het in een vroeg stadium uit handen geven van een vordering in. De druk wordt op subtiele wijze verhoogd, waarbij hooguit (lagere) administratiekosten worden berekend. Sommige incassobureaus bieden zelfs de mogelijkheid de gehele debiteurenadministratie aan hen uit te besteden. In dit geval is wel nauw contact met de opdrachtgever nodig, voor het geval het tot een conflict komt tussen de opdrachtgever en de debiteur (een incassobureau is uiteraard niet toegerust tot het aangaan van inhoudelijke discussies).
Incassobureaus bieden daarnaast soms kredietprofielen aan. Dit geschiedt op basis van informatie, die bedrijven op vrijwillige basis verstrekken, en publieke informatie over faillissementen, surseances en schuldsaneringen. Het idee hierachter is, dat het incassobureau (tegen vergoeding) aan belangstellenden risicoprofielen van bedrijven verstrekt. Hierdoor kan men zich een beeld vormen van het bedrijf of de particulier met de eventuele kredietrisico's, voor men tot zaken overgaat. Lang niet ieder bedrijf wil hieraan meewerken en men plaatst dan ook vraagtekens bij de betrouwbaarheid van dergelijke systemen.
Voor een bedrijf of onderneming is inschakeling van een incassobureau niet altijd een uitkomst, maar vooral voor een eenmanszaak is het vaak ondoenlijk om zelf achter wanbetalers aan te gaan. Te lang uitstaande vorderingen kunnen het bestaan van een onderneming serieus bedreigen en zelfs faillissementen veroorzaken. Tegen een vergoeding van doorgaans 15 % (of meer) van het uitstaande bedrag, schrijft een incassobureau wanbetalers aan. Een ondernemer zal echter moeten realiseren dat het direct inschakelen van een incassobureau een zodanig "hard" middel is dat het een zakenrelatie vrijwel zeker zal beschadigen. Zelfs als "gewoon betaald" zal moeten worden.
Er zou een incassobureau in 2007 aankondigde controles gaan uitvoeren op de openbare weg, waarbij zij zogezegd de belastingdienst wilde kopiëren, met daarbij wegcontroles en directe beslaglegging bij openstaande vorderingen. ( Let op: de belastingdienst heeft de bevoegdheden tot staande houden wel, een incassobureau niet. )
[bewerk] Kritiek
Veel bedrijven maken misbruik van de angst van veel burgers voor incassobureaus. Als er een geschil is over bijvoorbeeld de kwaliteit van een geleverd product en de ontevreden klant wil uit protest (gedeeltelijk) niet betalen (hetgeen vaak zijn goed recht is), geeft dit bedrijf vaak maar al te graag de vordering uit handen aan een incassobureau. Dit begint vervolgens extra kosten te berekenen en stuurt dreigende brieven. Als de klant vervolgens contact opneemt, weet het incassobureau niet waar het om gaat, het doet immers slechts waar men voor betaald wordt. Het bedrijf beweert dat "alles nu toch uit handen is gegeven". Een toenemend aantal incassobureau's is zelfs absoluut niet kieskeurig met het aannemen van werk en incasseren, bewust of onbewust, ook volop vorderingen waarvan over de rechtmatigheid zeer te twisten valt.
Schuldenaren ergeren zich vaak ook aan de werkwijze van incassobureau's. Zo wordt regelmatig op een agressieve en dreigende wijze te werk gegaan. Het meest sprekende voorbeeld hiervan was een Duits incassobureau wiens medewerkers zich als "Russische maffia" uitdosten en op deze wijze bij schuldenaren langs de deuren gingen. Andere ontoelaatbare werkwijzen zijn dreigen met beslagleggingen of faillissementen, nog voordat sprake is geweest van een procedure of, bijvoorbeeld, het afstempelen van aanmaningsbrieven met de tekst "failliet". Ook gaan sommige bureau's hoe dan ook niet op inhoudelijke of juridisch-technische verweren van schuldenaren in en sturen slechts aanmaningsbrieven, soms zelfs met dezelfde standaardtekst. Incassobureau's pareren verwijten over onvriendelijk gedrag doorgaans met het argument dat schuldenaren vaak eveneens onvriendelijk of zelfs met dreigementen op hun medewerkers reageren.
Kritiek bestaat ook op het soms hoog laten oplopen van de incassokosten. Weliswaar bestaan richtlijnen over de hoogte hiervan, maar laat de wet dit in principe aan de redelijkheid en billijkheid en de omstandigheden van het geval over. Er zijn excessen bekend waarin de verhoging honderden procenten van de hoofdsom bedroeg, waardoor bedragen onder de vijftig euro soms tot honderden euro's konden oplopen. Wel zijn rechters geneigd excessieve of onredelijke kosten te matigen.
Een voorbeeld van ontoelaatbare praktijken was dat van een Zweedse multinational die ongevraagd mensen ondergoed toestuurde en hen € 3,95 verzendkosten in rekening bracht, plus een verplichting om om de zoveel tijd een onderbroek van ze te kopen. Wie boos opbelde, werd niet te woord gestaan, en wie niet betaalde, kreeg al snel een incassobureau achter zich aan, dat de prijs inclusief extra kosten wist op te drijven naar € 69! De wet is echter zeer duidelijk: het uit handen geven of cederen van de vordering laat de rechten van de koper onverlet.
[bewerk] De debiteur
Debiteuren kunnen het beste contact zoeken met het incassobureau wanneer er een brief op hun deurmat valt. Wanneer de vordering terecht is kan bij bonafide bedrijven vrijwel altijd een redelijke regeling getroffen worden voor het afbetalen van de vordering. Ook over de rente en incassokosten valt soms best te onderhandelen.
Wanneer de vordering onterecht is, kan men het beste een bezwaarschrift met daarin een termijn voor een reactie sturen. Wanneer een inhoudelijke reactie uitblijft hoeft men in principe ook niet op aanmaningen te reageren. Vaak houdt het incassobureau het dan voor gezien.
[bewerk] Factoring
Een incassobureau is niet hetzelfde als een factormaatschappij. Deze laatste neemt ook vorderingen over via verschillende juridische constructies, maar doet dit hoofdzakelijk in de Business to Business-sfeer. Daarnaast zal een factormaatschappij slecht- of oninbare vorderingen weigeren over te nemen.
[bewerk] Incassoadvocaat
Behalve een incassobureau zou een schuldeiser ook een gespecialiseerde incassoadvocaat kunnen inschakelen om zijn vordering bij de schuldenaar te innen. Een incassoadvocaat heeft, net als een deurwaarder, hiervoor meer mogelijkheden dan een incassobureau.
[bewerk] Zelfregulering
Hoewel incassobureau's geen wettelijke status hebben is wel vanuit de incassobranche het besef gegroeid dat een zekere mate van regulering nodig is. De Nederlandse Vereniging van Incasso-ondernemingen (NVI) is in 1989 door de incassobranche opgericht om het gebrek aan regelgeving op te vangen en een een maatschappelijk verantwoorde wijze van werken uit te dragen. De NVI vaardigt hiertoe richtlijnen uit en stelt minimum-eisen aan haar leden. Tevens bestaat de mogelijkheid tot geschillenbeslachting via een klachtprocedure. Deze procedure kunnen derden (debiteuren, opdrachtgevers, andere incassobureau's) tegen leden in gang zetten wanneer zij een geschil met hen hebben.
