Ignaz Vitzthumb
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ignaz (of Ignace) Vitzthumb is een musicus, componist en dirigent die in Baden bei Wien (Oostenrijk) werd geboren op 14 september 1724 en overleden is in Brussel op 23 maart 1816.
Nadat hij op tienjarige leeftijd in Brussel is aanbeland, treedt hij in dienst bij aartshertogin Maria Elisabeth van Oostenrijk als koorknaap. Hij geniet een opleiding bij Jean-Joseph Fiocco, toenmalig zangmeester van de hofkapel, en treedt als paukenslager op zestienjarige leeftijd bij het hof in dienst; die betrekking behoudt hij veertig jaar lang, samen met andere functies. Na de Oostenrijkse Successieoorlog, waaraan hij deelneemt in het regiment van de Hongaarse huzaren, komt hij in Brussel terug en wordt hij lid van verschillende Brusselse rederijkerskamers en burgerlijke gezelschappen die zowel in het Frans als in het Nederlands spelen. Hij is er violist, dirigent en ook theaterdirecteur. Hij is ook lid van het Concert bourgeois.
Vanaf 1761 treedt hij in dienst bij de Muntschouwburg als componist en maître de musique. In 1772 krijgt hij, samen met de zanger Louis Compain de leiding over de schouwburg. Van 1774 tot 1777 staat hij alleen aan het hoofd van de schouwburg. Deze periode is een van de meest vruchtbare van de Muntschouwburg en reizigers zoals Charles Burney steken hun bewondering voor de artiesten van de schouwburg, zowel toneelspelers als orkestleden, niet onder stoelen of banken. De onderneming eindigt echter in een bankroet en Vitzthumb ziet zich ertoe verplicht de leiding over de instelling op te geven, maar niet de functie van orkestmeester.
Zijn functies worden opgeschort in 1791 omwille van zijn betrokkenheid bij het oproer tegen Jozef II. Vitzthumb verlaat Brussel voor Amsterdam waar hij de betrekking van maître de musique aan het "Collège dramatique et lyrique" opneemt. Het volgende jaar wordt hij ernstig ziek en keert hij naar Brussel terug bij zijn zoon Paul; hij sterft er in 1816 op 92-jarige leeftijd.
[bewerk] Werken
- Bewaarde werken
- Lamentaties van Jeremia voor de Heilige Week (in handschrift)
- Symfonieën (in handschrift)
- Sinfonia a più stromenti
- Bloemlezing van opera-aria’s (bewerkingen voor 14 bloemlezingen, 1775-1786)
- Verloren werken
- La Fausse esclave (1761)
- L'Éloge de la vertu ou le Tribut des cœurs, libretto van Louis Compain (1761)
- Le Soldat par amour, met Pieter van Maldere, libretto van Jean-François de Bastide (1766)
- Céphalide ou les Autres mariages samnites, libretto van prins Karel-Jozef de Ligne (1777)
- La Foire de village, libretto van François-Xavier Pagès (1786)
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
