Ibogaïne

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ibogaïne
Structuurformule en molecuulmodel
Ibogaïne poeder
Structuurformule van ibogaïne
Algemeen
Molecuulformule	C20H26N2O
IUPAC	12-Methoxyibogamine
Andere namen	ibogaïne, endabuse
Molmassa	310,44 g/mol
SMILES	CCC1CC2CC3C1N(C2)CCC4=C3NC5=C4C=C(C=C5)OC
CAS-nummer	83-74-9
EG/EINECS/ELINCS	201-498-4
PubChem	363272
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
T, giftig
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Smeltpunt	153 °C
Slecht oplosbaar in	water
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar)

Ibogaïne is een hallucinogeen dat wordt gewonnen uit de bast van de wortel van de West-Afrikaanse plant Tabernanthe iboga. Aanhangers van het Bwiti-geloof gebruiken het in hun rituelen. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat morfineverslaafde ratten na toediening van ibogaïne veel minder morfine ‘gebruikten’. Hetzelfde geldt voor cocaïneverslaafde en alcoholverslaafde ratten. Het blijkt dat de ontwenningsverschijnselen minder worden, maar ook het verlangen naar een nieuw shot. Deze reductie van verlangen duurt van een paar weken tot een paar maanden.

[bewerk] Ontdekking

Een pygmeeënvrouw, Badzioku, verloor bij het voedsel verzamelen in het oerwoud haar man. Hij was uit de boom gevallen maar ze kon zijn lichaam niet terugvinden. Ze trouwde vervolgens uit traditie met zijn broer.

Toen Badzioku een keer ging vissen, viste ze menselijke beenderen op. Het waren de botten van haar eerste man. Ze legde ze op de oever, maar een dier nam ze mee. Ze volgde het naar een grot. Daar aangekomen hoorde ze stemmen van de doden. Ze vroegen of zij hun wilde zien. Ze antwoordde ja, waarop de stemmen zeiden dat ze dan van de plant moest eten die bij de ingang van de grot groeide. Zo gezegd zo gedaan en zij kon met de geesten praten, waaronder haar eerste man. De geesten vroegen echter om een offer en Badzioku gaf het weinige proviand dat ze bij zich had. Dit deed ze een paar dagen achter elkaar. Haar huidige echtgenoot werd achterdochtig en volgde haar op een dag. Bij de grot aangekomen waarschuwden de stemmen Badziouku dat er een niet-geïnitieerde aanwezig was. Ze draaide zich om en zag haar man. Hij vroeg tegen wie ze praatte, waarop zij het hele verhaal vertelde. Hij wilde nu ook wel de wortel eten, maar had niets bij zich als offer. Daarom moest hij zijn Badzioku offeren. Daarna nam hij de plant mee naar het dorp en bouwde de eerste Bwiti-tempel.

[bewerk] Herontdekking

De eerste wetenschappelijke tekst over ibogaïne zijn in het Frans. Het komt uit 1864 en rapporteert dat het eten van de ibogawortel niet giftig is, tenzij je hem vers eet of in zeer hoge doseringen. De plant kreeg de naam tabernanthe iboga op de bijeenkomst van het Linnaeusgenootschap in Parijs in 1889.

In de jaren ’50 begon het onderzoek in Amerika. In 1967 komt de stof op de Amerikaanse lijst van zeer verslavende stoffen zonder enig medisch nut, en is dus illegaal.

In 1962 nam Howard Lotsof, een heroïneverslaafde, een shot ibogaïne. Hij merkte dat nadat hij ibogaïne had genomen zijn verlangen naar heroïne was gesmolten als sneeuw voor de zon. Hij wilde de stof op de markt brengen onder de naam Endabuse, maar werd hierbij dwarsgezeten door de Amerikaanse overheid. Hij verhuisde naar Nederland. Samen met Jan Bastiaans deed hij experimentele behandelingen met heroïneverslaafden. Totdat in 1993 een patiënte overleed, kort na de therapie.

[bewerk] Chemie

De gele wortel bevat minstens 12 alkaloïden waarvan de eerste en tevens bekendste, ibogaïne, in 1901 al geïsoleerd werd. Ibogaïne is een indolalkaloïde. De wortelschors heeft het hoogste gehalte ibogaïne (2-6%), het laagste gehalte zit in de bladeren (0,35%).

Iboga-extract remt de werking van acetylcholinesterase (een enzym dat acetylcholine afbreekt). Remming hiervan treedt ook op bij pure ibogaïne maar dan is de remming minder. Ibogaïne is een agonist van serotonine.