Harry G.M. Prick
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Harry G.M. Prick, auteursnaam van Henricus Gerardus Matheus Prick (Roermond, 13 september 1925 - Maastricht, 14 september 2006) was een Nederlandse biograaf, literatuurhistoricus en letterkundige.
Inhoud |
[bewerk] Levensloop
Prick was van 1969 tot 1988 conservator van het Letterkundig Museum in Den Haag. Al op drieëntwintigjarige leeftijd werd hij door Lodewijk van Deyssel aangewezen als diens toekomstige biograaf. Toen Van Deyssel in 1952 overleed, liet hij zijn volledige archief na aan Prick, die vanaf dat moment in een veelheid van tijdschriften en boeken een indrukwekkende hoeveelheid, doorgaans zeer gedetailleerde en van uitgebreide voetnoten voorziene artikelen over Van Deyssel - en over andere Tachtigers - publiceerde. In 1977 promoveerde hij cum laude aan de Katholieke Universiteit Nijmegen op een proefschrift gewijd aan Van Deyssels boek Kind-leven (ook bekend als De Adriaantjes). Pas in 1997 verscheen het eerste deel van de biografie van Van Deyssel, in 2003 gevolgd door het tweede en laatste deel.
Op vierenveertigjarige leeftijd werd Prick opgenomen in de Vrijmetselaarsloge Silentium te Delft. Wegens drukke werkzaamheden trad hij na enkele jaren uit de vrijmetselaarsorde. Na de voltooiing van de biografie van Lodewijk van Deyssel trad hij opnieuw toe, deze keer in de loge La Persévérance te Maastricht. Hij voelde zich volkomen thuis in de harmonieuze broederlijke sfeer in de loge en had spijt dat hij niet eerder was heringetreden.
Vanaf 1983 was Prick lid van het Genootschap voor Tegennatuurlijke Letteren, een club van schrijvers en wetenschappers die zich met homogeschiedenis en -letterkunde bezighouden, met leden als Johan Polak, Theo van der Meer en Cees van der Pluijm.
Pricks taalgebruik was legendarisch: 'Hij sprak in lange, zorgvuldig geconstrueerde zinnen, vol feiten en exacte details en genoot er, geloof ik, zelf het meeste van hoe hij een mededeling van enige omvang tot een feestrede kon maken', schreef Kees Fens in zijn necrologie in de Volkskrant. Bij zijn crematie op 20 september 2006 te Geleen werd dit virtuoze taalgebruik ook gememoreerd: hoe zijn toehoorders met grote spanning luisterden of hij bij de afwikkeling van zijn lange gecompliceerde zinnen en bijzinnen er wel foutloos uit zou komen. En dat lukte hem, keer op keer.
Prick was enige jaren goed bevriend met Boudewijn Büch. Over die vriendschap publiceerde hij in 2005 het boek Een andere Boudewijn Büch.
Prick overleed een dag na zijn eenentachtigste verjaardag in het Academisch Ziekenhuis in zijn woonplaats Maastricht. Zijn bibliotheek (Nederlandse en buitenlandse letterkunde, bibliofiele uitgaven, en foto's en manuscripten van Boudewijn Büch) werd eind mei 2007 geveild bij een Haarlems veilinghuis.
[bewerk] Prijzen
- 1983 - G.H. 's-Gravesande-prijs voor zijn verdiensten op het gebied van de literatuurgeschiedenis, in het bijzonder die van de negentiende eeuw
- 1998 - Frans Erensprijs voor zijn gehele oeuvre
- 2005 - Max Pam Award voor Een andere Boudewijn Büch
[bewerk] Bibliografie
- 1956 - Het leven van Frank Rozelaar
- 1964 - Lodewijk van Deyssel: dertien close-ups
- 1977 - De Adriaantjes: een onderzoek naar wording en achtergronden van Van Deyssels Kind-leven (dissertatie)
- 1979 - Herinneringen aan Lodewijk van Deyssel
- 1986 - Zelfportret
- 1986 - Een weefsel van overpeinzingen: causerie over Frans Erens in diens briefwisseling met Andries Bonger
- 1989 - Jongenslief en jongensleed
- 1992 - Dido en de tafelronde
- 1997 - In de zekerheid van eigen heerlijkheid: het leven van Lodewijk van Deyssel tot 1890
- 2003 - Een vreemdeling op de wegen: het leven van Lodewijk van Deyssel vanaf 1890
- 2005 - Een andere Boudewijn Büch: terugblik op een vriendschap
- 2007 - Spelevaren
[bewerk] Literatuur
- Elisabeth Leijnse, De biograaf en zijn duiveltjes., Woubrugge: Avalon Pers, 1998
