Habilitatie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een habilitatie is een wetenschappelijke promotie die in sommige landen (Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Polen, Tsjechië, Slowakije, Slovenië, Hongarije en Rusland) na de 'gewone' wetenschappelijke promotie komt. Hierna mag men de (ambts)titel "privaatdocent" voor de naam voeren, welke in Duitstalige landen afgekort wordt met PD indien men aan de universiteit verbonden is en met Dr. habil. indien dit niet meer het geval is. In Nederland is het voeren van deze titel voor universitair docenten in onbruik geraakt.

Met een proefschrift toont men aan zelfstandig wetenschappelijk onderzoek te kunnen verrichten, met het Habilitationschrift hetzelfde nogmaals, echter in versterkte mate. In de geneeskunde is een Duitse Habilitation qua wetenschappelijke waarde vergelijkbaar met een Nederlandse promotie. Samen met het verzorgen van een openbaar college ten overstaan van een beoordelingscommissie is het nog vrijwel overal in Duitsland een voorwaarde om een hoogleraarspost waardig te zijn. Men verkrijgt de zogeheten venia legendi (Latijn voor verlof om te lezen) om onderwijs te geven in een aantal specifiek benoemde vakgebieden. De Technische Universiteit te Braunschweig is een van de eerste Duitse universiteiten die deze eis heeft laten vervallen.

In Frankrijk bestaat de traditie van een tweede proefschrift, de "thèse d'état". In Nederland en België is dit nooit in gebruik geweest.