Guillaume Brune
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Guillaume Marie Anne Brune (Brive-la-Gaillarde, 13 maart 1763 - Avignon, 2 augustus, 1815) was een Franse generaal tijdens de Franse revolutionaire tijd en veldmaarschalk in het keizerrijk van Napoleon.
Brune wordt geboren in Brive-la-Gaillarde in 1763 als de zoon van een advocaat. Hij gaat rechten studeren in Parijs en wordt daarna politiek verslaggever. Na de Franse Revolutie in 1789 wordt hij actief as Jacobijn. Hij is lid van de Cordeliers en een vriend van Georges Danton.
In 1791 begint zijn militaire carrière als majoor van een bataillon van vrijwilligers. In 1793 wordt hij benoemd tot brigadegeneraal. Hij neemt deel aan de Slag bij Hondschote en vecht samen met Napoleon tegen de royalisten (aanhangers van het Huis Bourbon) die in 1795 in opstand komen (de opstand in Parijs van 13 Vendémiaire).
In 1796 vecht hij onder Napoleon in de Italiaanse veldtocht tegen de Oostenrijkers en krijgt een promotie naar generaal. In 1798 heeft hij het bevel over de Franse troepen die Zwitserland bezetten, en roept de Helvetische Republiek uit. Het jaar daarop, in 1799, heeft hij het bevel over de Franse-Bataafse leger dat een Brits-Russische invasie van Noord-Holland terugslaat (Slag bij Castricum).
Na zich verder te bewijzen tegen de rebellen in de Vendée in 1799 - 1800 en als bevelhebber van het leger in Italië in 1800 - 1801 wordt Brune in 1802 door Napoleon naar Constantinopel gestuurd als Franse ambassadeur in het Ottomaanse Rijk. Tijdens zijn twee jaar als diplomaat initieert hij diplomatische relaties tussen Frankrijk en Perzië.
In 1804 wordt Brune door Napoleon (die zichzelf net tot keizer had uitgeroepen) benoemd tot maarschalk van Frankrijk. Hij heeft het commando over troepen in de veldtocht tegen Pruisen in 1807 en bezet Zweeds Pommeren.
Daarna wordt Brune echter door Napoleon aan de zijlijn geschoven. Zijn republicanisme en een ontmoeting tussen hem en Gustaaf IV Adolf van Zweden wekt het wantrouwen van Napoleon, die Brune geen bevel meer geeft. Pas in 1815, tijdens de Honderd Dagen, wordt hij weer door Napoleon ingezet. Hij krijgt het bevel over de Franse troepen in het departement Var en verdedigt het zuiden van Frankrijk tegen de Oostenrijkers.
Nadat Napoleon wordt verslagen in de Slag bij Waterloo, wordt Brune op 2 augustus 1815 vermoord door royalisten in Avignon. Zijn lichaam wordt in de Rhône gesmeten, maar later teruggevonden en begraven in een pyramidevormige tombe in Saint-Just-Sauvage.
 |
 |
[bewerk] Bronnen
- Un martyr de la terreur blanche : le Maréchal Brune
- Charles Mullié, Biographie des célébrités militaires des armées de terre et de mer de 1789 à 1850, 1852
- Notice historique sur la vie politique et militaire du marechal Brune (Paris, 1821).
- Paul-Prosper Vermeil de Conchard, L'Assassinat du marechal Brune (Paris, 1887).
