Guido Reni

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Guido Reni (uitspraak: gwē'dō rĕ'nē) (Bologna, 4 november 1575 – aldaar, 18 augustus 1642) was een Italiaanse kunstschilder en graveur.

Als kind was hij regelmatig te vinden in de studio van de Vlaamse schilder Denis Calvaert. Rond 1595 was hij voor een korte periode leerling van de Carraccifamilie. In 1598 kreeg hij van de Italiaanse overheid opdracht om voor de façade van het Palazzo del Reggimento in Bologna decoratieve fresco's uit te voeren. Net na 1600 begon hij aan zijn eerste van vele reizen naar Rome. Tot ongeveer 1614 was dat zijn werkcentrum. In die periode was ook Caravaggio daar aan het werk. En zo werden de twee een soort rivalen van elkaar en beïnvloedden elkaar. Dit is onder meer te zien in de Kruisiging van St. Petrus (Vaticaan) van Caravaggio.

Rond 1608/09 werkte Reni aan fresco's in de kerk van San Gregorio Magno in Rome. Daar toonde hij in het werk God de Vader boven een samenscholing van Engelen volgens vele kenners de eerste maal zijn grandeur in stijl en tonaliteit die voor zijn latere werk, zoals het Aurora fresco uit 1613 in het Palazzo Rospigliosi Pallavaccini in Rome, kenmerkend zouden zijn. In de kathedraal in Ravenna begon hij in 1620 met de fresco's en met het altaarstuk Israëlieten. Daarna keerde hij terug naar zijn geboortestad Bologna, waar hij niet veel later zijn eigen academie vestigde.

Naast portretschilderijen maakte hij ook portretgravures van andere kunstenaars en ook van zichzelf.

Opvallend is dat Reni -ondanks zijn door de kenners omschreven voluptueuze sentimentaliteit- in tegenstelling tot zijn Bolognese tijdgenoten zeer lang hoog in aanzien stond, met name tijdens de 17e en 18e eeuw. Nu nog hangen veel schilderijen van zijn hand in diverse Europese musea, waaronder het schilderij Atalanta en Hippomenes in het Prado, Ecce Homo (in Londen en het Louvre) en Mater Dolorosa (Rome en Berlijn).