Giselbert II van Maasgouw
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| ~890 - 939 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Hertog van Lotharingen | ||||||
|
||||||
|
Giselbert II van Maasgouw ook wel Giselbrecht (ca. 890 - 2 oktober 939) was hertog van Lotharingen. Hij was een zoon van Reinier I van Henegouwen.
[bewerk] Leven
Wigerik was paltsgraaf van Lotharingen na de dood van Reinier I onder Karel de Eenvoudige. Karel werd in 922 afgezet door Robert van Bourgondië en vluchtte daarop naar Lotharingen, van waaruit hij probeerde Frankrijk te heroveren. Hij werd echter verraden in 923 door Herbert II van Vermandois die hem gevangen nam.
Hendrik de Vogelaar wist tussen 922 en 925 Lotharingen met ook Holland, Kennemerland en Texel te onderwerpen, waarna Giselbert trouw zwoer aan hem. Van 926 tot 928 was Everhard III van Franken hertog van Lotharingen.
In 928 werd Giselbert hertog van Lotharingen en huwde hij Gerberga van Saksen, de dochter van Hendrik de Vogelaar. Na de dood van Hendrik de Vogelaar in 936 bleek diens zoon Otto I ook werkelijke macht na te streven buiten zijn stamhertogdom Saksen. Giselbert sloot zich in 939 aan bij de opstand van Hendrik I van Beieren, de jongere broer van Otto, en Everhard III van Franken, maar werd op 2 oktober 939 verslagen tijdens de Slag bij Andernach. Giselbert verdronk toen hij de Rijn wilde overvluchten op 3 oktober 939. Otto verzoende zich uiteindelijk met Hendrik I en gaf hem Lotharingen.
