Georges Pompidou

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Georges Pompidou

Georges Jean Raymond Pompidou (Monboudif (Cantal), 5 juli 1911 – Parijs, 2 april 1974) was een Frans politicus. Hij bracht het tot premier en later president van de Franse Republiek.

Pompidou werd geboren als zoon van een onderwijzersechtpaar. Na het Lyceum volgde hij de École normale supérieure (1931). Na zijn studie letterkunde en het verkrijgen van onderwijsbevoegdheid werd hij leraar, eerst in Marseille, later in Parijs, aan het Lycée Henri IV.

Na de Tweede Wereldoorlog werd hij staatsraad en vervolgens van 1946-1949 directeur van het Commissariaat voor Toerisme. Van 1954-1958 werkte hij bij de Rothschildbank. Toen generaal Charles de Gaulle in 1958 in Frankrijk aan de macht kwam werd hij benoemd als directeur van diens kabinet.

Op 16 april 1962 werd Pompidou door De Gaulle aangesteld als minister-president. In de meidagen van 1968 hield hij het hoofd koel, in tegenstelling tot De Gaulle die naar Duitsland vloog.

De Gaulle wilde een referendum uitschrijven om de steun van het Franse volk te vragen. De premier ried hem dit af en stelde voor, om in plaats daarvan het parlement te ontbinden en verkiezingen uit te schrijven. "Als het referendum wordt verloren, is het regime verloren. Als de verkiezingen worden verloren, ben ik verloren", zou hij hebben gezegd. Waarop De Gaulle hem zou hebben gevraagd: "En als u die verkiezingen wint?"

De anekdote illustreert hoe de president zijn premier als rivaal was gaan zien. Pompidou won inderdaad de verkiezingen, en de president verving hem op 13 juli 1968 door de gedweeë minister van Buitenlandse Zaken Couve de Murville. Een jaar later hield De Gaulle alsnog een referendum, verloor en trad af.

Op 15 juni 1969 won Georges Pompidou de Franse presidentsverkiezingen van zijn tegenstander, interim-president Alain Poher, met ruim 58% van de stemmen. Hij zette in grote lijnen het conservatieve anti-Amerikaanse beleid van De Gaulle voort. Wel liet hij het Franse "non" tegen een Brits lidmaatschap van de Europese Economische Gemeenschap vallen toen hij in 1971 met premier Edward Heath tot overeenstemming kwam. Premiers onder Pompidou waren Jacques Chaban-Delmas en Pierre Messmer.

De president probeerde zijn termijn van zeven jaar te volbrengen toen bij hem kanker werd geconstateerd. Zijn ziekte werd een zorgvuldig bewaard geheim, maar steeds duidelijker werd dat slechts medicijnen hem overeind hielden. In de lente van 1974 overleed hij op 62-jarige leeftijd. Hij werd opgevolgd door de centrum-rechtse Valéry Giscard d'Estaing (1974-1981).

Pompidou is tevens samensteller van een bloemlezing uit de Franse poëzie. Het in architectonisch opzicht interessante Centre Pompidou in Parijs is naar hem genoemd.

Op 3 juli 2007 overleed zijn vrouw, Claude Pompidou (geboren 1912).

Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Georges Pompidou op Wikimedia Commons.