Friedrich Wilhelm Murnau
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Friedrich Wilhelm Murnau (Bielefeld (Ostwestfalen-Lippe), 28 december 1888 - Santa Barbara (California, VS), 11 maart 1931) was een Duits filmregisseur die wereldberoemd werd als maker van expressionistische films.
Dit waren geluidloze speelfilms die in de jaren 20 in Duitsland gemaakt werden en waarbij de emoties van de personages door de vormgeving werden uitgebeeld. Deze films hadden vaak een bovennatuurlijk verhaal als uitgangspunt.
Murnau wordt door velen gezien als een van de grootste regisseurs uit de geschiedenis. Dit komt vooral doordat hij veel revolutionaire technieken heeft uitgevonden die sindsdien door anderen zeer vaak zijn nagedaan. Zo is hij bijvoorbeeld uitvinder van het subjectieve camerastandpunt, een standpunt waarbij de camera door de ogen van een personage kijkt.
Murnau begon zijn carrière in Duitsland en behoorde daar samen met Fritz Lang, Robert Wiene en Ernst Lubitsch tot de belangrijkste vooroorlogse filmmakers van dat land. Daarna vertrok hij naar Hollywood waar hij nog 2 speelfilms maakte voordat hij in 1931 bij een auto-ongeluk om het leven kwam.
De beroemdste films van Murnau zijn: Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922) Faust (1925) Der letzte Mann (1928) en Sunrise: A Song of Two Humans (1930)
