Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Frans II van Bretagne (Étampes, 23 juni 1435 - Coueron bij Nantes, 9 september 1488) was een zoon van Richard van Etampes en Margaretha van Orléans en via zijn vader dus een kleinzoon van Jan IV. Hij was gehuwd met Margaretha (1443-1469), dochter van Frans I van Bretagne en volgde de kinderloze Peter II en diens oom Arthur in 1458 op als hertog van Bretagne. Na het overlijden van Margaretha, huwde hij met Margaretha van Foix, dochter van Gastón IV van Foix, die de moeder werd van Anna van Bretagne (1477-1514) en van Isabella (1478-1490). Frans bekommerde zich weinig om het bestuur van Bretagne, maar leidde een prinsenleven en hield zich bezig met jacht en spel. Als residentie verkoos hij Nantes, boven Vannes, zoals zijn voorgangers hadden gedaan. Frans verkreeg de oprichting van een universiteit in Nantes (1460) en richtte in Vannes een parlement op. Bij zijn dood liet hij echter een verscheurd en door oorlogen verarmd Bretagne na. Hij was er wel in geslaagd zijn dochter Anna als opvolgster te doen erkennen.
