Francesco Sforza
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1401-1466 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Hertog van Milaan | ||||||
|
||||||
|
Francesco Sforza (San Miniato, 23 juli 1401 - Milaan, 8 maart 1466) was de grondlegger van de Sforza-dynastie in de Italiaanse staat Milaan.
Hij was de zoon van de condottiere Muzio Sforza, die hij opvolgde als leider over een leger huurlingen (een condotta). Men zei dat Francesco ijzeren staven met zijn blote handen kon buigen. Professioneel gezien redde hij een aantal keren de nek van de heersende familie Visconti, waarvoor hij als beloning met Bianca, de dochter van hertog Filippo Maria Visconti mocht trouwen. Filippo zelf liet echter geen troonopvolger na, en na een kort machtsvacuüm nam Francesco de titel van hertog van Milaan aan.
Als hertog introduceerde hij een nieuw belastingstelsel, wat de overheid enorme sommen geld opleverde. Aan zijn hof werden in het kader van de Renaissance talloze boeken over uiteenlopende onderwerpen geschreven. Sforza raakte ook bevriend met de Florentijnse heerser, Cosimo de' Medici, waaruit de Vrede van Lodi voortvloeide. Dankzij dit verdrag werd de politieke situatie in heel Noord-Italië gestabiliseerd.
