Filips van Hessen-Kassel
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Filips van Hessen-Kassel (Offenbach, 6 november 1896 - Rome, 25 oktober 1980) was een Duitse prins uit het huis Hessen-Kassel en een nationaal-socialistisch politicus.
Hij was de derde zoon van Frederik Karel van Hessen en Margaretha van Pruisen, een zuster van de laatste Duitse keizer Wilhelm II.
Aangezien zijn twee oudere broers in de Eerste Wereldoorlog gesneuveld waren, werd hij vanaf 1940, toen zijn vader stierf, hoofd van het huis Hessen-Kassel. Toen zijn vader in 1918 kortstondig koning van Finland was, koos deze niet Filips, maar diens jongere tweelingbroer Wolfgang tot kroonprins. Filips moest de belangen van de familie in Hessen blijven behartigen.
Filips trouwde op 23 september 1925 met prinses Mafalda van Italië, de tweede dochter van koning Victor Emanuel III en Helena van Montenegro.
Zij kregen de volgende kinderen:
- Maurits Frederik Karel (1926 - 1968)
- Hendrik Willem Constantijn (1928)
- Otto Adolf (1937)
- Elisabeth Margaretha Helena (1940).
Tijdens het Derde Rijk, verbond Filips zich sterk met de nationaal-socialisten. Al in 1930 werd hij lid van de NSDAP. En na Hitler's machtsovername in 1933 werd hij door Herman Göring benoemd tot oberpresident van Hessen-Nassau. Vanwege zijn huwelijk met een Italiaanse prinses, werd hem geregeld gevraagd te bemiddelen tussen Hitler en Mussolini. Zijn bijzondere relatie met Italië leidde in 1943 tot zijn arrestatie door de Gestapo. In de zomer van 1943 werd Mussolini namelijk als regeringsleider ontslagen door Philip's schoonvader. Filips en zijn vrouw werden in gevangenschap genomen. Mafalda zou uiteindelijk omkomen in het concentratiekamp Buchenwald. Filips zou de oorlog overleven. Hij werd van 1945 tot 1948 geïnterneerd door de Amerikanen.
Vanaf 1948 leefde hij afwisselend in Kassel en in Rome, waar hij overleed.
