Drei Zinnen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Drei Zinnen

Hoogte	2999 m
Coördinaten
Ligging	Bozen/Trente, Italië
Gebergte	Sextener Dolomieten
Eerste beklimming	Paul Grohmann
Portaal Aardwetenschappen

De Drei Zinnen (Italiaans: Tre Cime di Lavaredo) is een indrukwekkende driedubbele bergtop op de grens tussen de twee provincies Bolzano en Trento, in de gemeente Sexten (Sesto) in de Italiaanse regione Trentino-Zuid Tirol. De pieken zijn gelegen in de Sextener Dolomieten (Dolomiti di Sesto).

Inhoud

1 Geografie
2 Toppen
3 Geschiedenis
4 Lijst van berghutten
5 Ronde van Italië
- 5.1 Overzicht winnaars

[bewerk] Geografie

De Tre Cime di Lavaredo zijn drie kolossale rotstorens vlak naast elkaar. Ze zijn scherp en hoog, en bestaan uit gelaagd Dolomietengesteente (genoemd naar het gebergte waar de toppen zich in bevinden). Ze zijn voornamelijk bruin van kleur, maar er komen ook rode en gele tinten in voor; en het puin aan de voet zorgt voor een sterk contrast met de bergen. In het noorden van de Tre Cime di Lavaredo bevindt zich de Rifugio Locatelli, die op 2405 m hoogte ligt en alleen 's zomers open is voor de bergbeklimmers.

De Tre Cime di Lavaredo kan alleen door geoefende bergbeklimmers worden beklommen.

[bewerk] Nabije meren

[bewerk] Nabije nederzettingen

Auronzo
Carbonin (Schluderbach)
Cimabanche
Misurina
Sesto (Sexten)

[bewerk] Nabije andere bergen

Col Sant Angelo
Monte Piana

[bewerk] Klimroutes

Bellavista
Gelbe Kante
Via Cassin
Via Comici
Via Demuth

[bewerk] Toppen

De Westliche Zinne (Cima Ovest) is van gemiddelde grootte. Hij is 2973 m hoog.
De Grosse Zinne (Cima Grande) is de grootste van de drie, en dat met een hoogte van 2999 meters.
De Kleine Zinne (Piccola Cima) in het oosten tenslotte is de kleinste, met een hoogte van 2856 meter.

Bestaan ook nog, maar zijn minder gekend, in ieder geval niet vooraanstaand genoeg om de naam Drei Zinnen te veranderen in "Vier Zinnen" of meer:

De Punta di Frida - 2792 m.
De Kleinste Zinne (Cima Picolissima di Lavaredo) - 2700 m.
De Allerkleinste Zinne (Torre Minor)

[bewerk] Geschiedenis

De Cima Grande werd ondanks zijn grootte toch het eerst geslaagd beklommen. Dat was in 1869, via de zuidkant. Pas in 1933 slaagde er iemand in de Cima Grande ook via de noordkant te beklimmen, en dat was de Italiaanse legendarische bergbeklimmer Emilio Comici. De beklimming hiervan staat bekend als een hoogtepunt in de geschiedenis van de klimsport en werd de eerste beklimming die de moeilijkheidsgraad VI meekreeg. Jarenlang stond de "via Comici" bekend als de moeilijkste klimroute ter wereld. Deze middelste top werd in de Eerste Wereldoorlog gebruikt door de Italianen om de Oostenrijkers te controleren. Toen bevond zich zelfs een hele schijnwerperinstallatie op de top van de Cima Grande! Duidelijke overblijfselen van de oorlog op de flanken, zijn vele netjes uitgehouwen gangen in de rotsen.

De Cima Ovest werd weliswaar redelijk snel via de gemakkelijke normaalroute beklommen, maar de overwinning van de noordwand stond bekend als een andere mijlpaal in de geschiedenis van de klimsport. Cassin en Ratti waren hun tijd ver vooruit toen ze in 1935 reeds een klimroute vonden tussen de reusachtige overhangen in de 500 m hoge noordwand van de Cima Ovest. De Belg Claude Barbier beklom deze wand trouwens als eerste volledig solo in 1969, en sloeg daarbij de toenmalige klimwereld met verstomming.

De Picolla Cima werd, ondanks dat het de laagste is van het drietal, pas in 1881 beklommen (nadat deze top lang voor onbeklimbaar werd gehouden), en deze prestatie werd neergezet door de Broers Innerköfler uit Sesto (Sexten).

[bewerk] Lijst van berghutten

Rifugio Auronzo
Rifugio Lavaredo
Rifugio Locatelli

[bewerk] Ronde van Italië

Het wielerpeloton deed de Drei Zinnen in de gehele wielergeschiedenis zes keer aan. De eerste keer was in 1967, toen Felice Gimondi betreffende rit won. De laatste keer was in 2007, toen was Riccardo Ricco' de beste. Ook Eddy Merckx won er een keer, dat was in 1968.

[bewerk] Overzicht winnaars

Jaar	Winnaar	Nationaliteit
1967	Felice Gimondi	Italië
1968	Eddy Merckx	België
1974	José Manuel Fuente	Spanje
1981	Beat Breu	Zwitserland
1989	Lucho Herrera	Colombia
2007	Riccardo Ricco'	Italië