Dertien Koloniën
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Dertien Koloniën (Engels: Thirteen Colonies) waren de Britse koloniën aan de oostkust van Noord-Amerika die in 1775 in opstand kwamen en op 4 juli 1776 hun onafhankelijkheid verklaarden als de Verenigde Staten. De dertien strepen van de vlag van de Verenigde Staten staan voor deze dertien kolonies.
De Dertien Koloniën werden gesticht tussen 1607 (Virginia) en 1733 (Georgia). Na de onafhankelijksverklaring vormden de dertien koloniën de eerste dertien staten van de VS.
De kolonies waren (van noord naar zuid):
- New England:
- De provincie New Hampshire, nu de staat New Hampshire
- De provincie Massachusetts Bay, nu de staten Massachusetts en Maine
- De kolonie Rhode Island and Providence Plantations, nu de staat Rhode Island
- De kolonie Connecticut, nu de staat Connecticut
- De Middle Colonies (voormalig Nieuw-Nederland):
- De provincie New York, nu de staat New York
- De provincie New Jersey, nu de staat New Jersey
- De provincie Pennsylvania, nu de staat Pennsylvania
- De kolonie Delaware, nu de staat Delaware
- De Southern Colonies:
- De provincie Maryland, nu de staat Maryland
- De kolonie en dominion Virginia, nu de staat Virginia
- De provincie (later koninklijke kolonie) North Carolina, nu de staat North Carolina
- De provincie South Carolina, nu de staat South Carolina
- De provincie Georgia, nu de staat Georgia
Maine werd bij de onafhankelijkheid van de VS onderdeel van de deelstaat Massachusetts en kreeg pas in 1820 status als aparte staat.
Vermont was een onafhankelijke republiek gesticht in 1777 uit grondgebied dat bij de kolonies New York en New Hampshire hoorde. In 1791 voegde de republiek zich bij de VS en werd de 14e staat.
