Dek
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het dek van een vaartuig, schip is het loopdek of "vloer" voor de bemanning en dient tevens om allerhande scheepsbenodigheden, lading of deklast te plaatsen. Ook lopen de masten vanop het bovendek, door naar de onderste dekken, tot onderaan het kieldek.
De benaming dek voor vaartuigen bestaat al zeer lang en werd al genoemd in de vroege Oudheid. Deze scheepsterm is tot heden ten dage gebleven. In de Oudheid hadden ze hun ladingen aan dek en onderdeks. In de loop van de eeuwen kregen de zeilschepen meerdere onderdekken waar ze hun lading en scheepsgeschut aan bak- en stuurboorddek konden plaatsen. Heden ten dage zijn de zeeschepen van meerdere dekken. Sommige autovracht- en passagiersschepen hebben 6 tot 10 dekken boveneen.
In vroegere tijden zoals bij de Romeinse, Griekse en Carthaagse galeien verbleven de gestraften, als ze niet moesten roeien, geheel onderdeks, op de kiel bij wijze. Daar zaten ze donker en vochtig hun straf uit, of in afwachting dat ze terug, iets bovendeks, moesten roeien. Willem de Veroveraar stak in 1066 Het Kanaal over met zijn drakkars, met op het overvolle dek, bemanning, soldaten, paarden, wapens en materieel. De drakkars hadden bijna geen onderdek. In de renaissance tot eind 18e eeuw werden de gestraften eveneens in het donkere, vochtige en kille onderste dek geplaatst of in het ankerruim vooraan.
