Dakgoot

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een dakgoot of goot is een doosvormige of halfronde constructie die tot doel heeft, het van het dak komende regen- en smeltwater op te vangen en af te voeren naar op bepaalde plaatsen aangebrachte verticale afvoer pijpen die aangesloten zijn dan wel uitkomen op de riolering, regenton of put.

De dakgoot voorkomt zo dat het regenwater direct van het dak op de grond valt of tegen de gevel waait. Gebeurt dit wel, dan ontstaan op deze plek ongewenste gaten en plassen. Om deze reden werd in het verleden in plaats van een dakgoot vaak een smalle strook bestrating aangebracht. Hier en daar is dit nog te zien bij historische boerderijen.

[bewerk] Plat dak

Gebouwen met een plat dak hebben doorgaans geen dakgoot, maar een afvoer direct naar een regenpijp. Deze afvoer is op het laagste punt van het dak gemonteerd. Als er voldoende afschot is, stroomt het regenwater naar de afvoer.

[bewerk] Vorm en constructie

Er zijn verschillende gootconstructies te onderscheiden:

• houten (bak)goten bekleedt met zink;
• half ronde zinken goten;
• mastgoot (1) een uitgeholde houten rib;
• mastgoot (2), een half ronde zinken goot;
• zakgoot, een goot tussen twee hellende daken;
• goten op en binnen de muren;

[bewerk] Materiaal

Een dakgoot bestaat doorgaans uit zink of uit kunststof. Omdat kunststof goedkoper is, makkelijker te bewerken en in gebruik geen bodemverontreiniging veroorzaakt, wordt tegenwoordig veel kunststof toegepast (PVC). Andere materialen zijn aluminium en prefab beton.
Bij restauratie van historische gebouwen worden nog wel eens koperen dakgoten (en regenpijpen) gebruikt.