Curzio Malaparte

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Curzio Malaparte, pseudoniem van Kurt Erich Suckert (Prato (Toscane), 9 juni 1898 - Rome, 19 juli 1957) was een Italiaanse schrijver en oorlogscorrespondent van Duitse afkomst.

Over zijn pseudoniem moet Malaparte ooit hebben gezegd: Napoleon heette Bonaparte en is raar aan zijn eind gekomen; ik heet Malaparte en zal gelukkig sterven.

Hij schreef o.a. de romans 'Kaputt' (Kaputt) en 'De huid' (La Pelle).

Malaparte schrijft: Kaputt is een vreselijk wreed en vrolijk boek. Zijn wrede vrolijkheid is de vreemdste ervaring die ik uit het schouwspel van Europa in de loop van deze oorlogsjaren heb opgedaan. Onder de hoofdpersonen van dit boek speelt de oorlog desalniettemin de rol van bijkomstig personage. Indien onvermijdelijke voorwendselen niet bij het noodlot behoorden, zou men kunnen zeggen dat hij geen andere waarde heeft dan als voorwendsel. Overigens staat hij er geheel buiten. Ik kan zeggen dat hij niet meedoet als hoofdpersoon, maar als toeschouwer, in de zin waarin een landschap toeschouwer is. De oorlog is het objectieve landschap van dit boek. De voornaamste held is Kaputt, een vrolijk en wreed monster. Geen enkel woord zou beter dan deze harde en bijna geheimzinnige Duitse uitdrukking "Kaputt", die letterlijk betekent: gebroken, op, tot gruis vermorzeld, verloren, kunnen aanduiden wat wij voortaan zijn en wat Europa voortaan is: een hoop puin.

In La Pelle wordt de 'bevrijding' van Napels door de Amerikanen geschetst, tegen de achtergrond van een uitbarsting van de Vesuvius, en gezien door de ogen van een aristocratische Italiaanse kapitein in het leger, een alter ego van Malaparte zelf, die voor de Amerikanen tolkt. Het boek is in 1981 verfilmd door Liliana Cavani; de film baarde wat opzien door enkele wrede scènes. Marcello Mastroianni speelde de hoofdrol.