Cultuurvolger

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een cultuurvolger is een organisme dat bij zijn verspreiding gebruikmaakt van de mogelijkheden die de mens het biedt. In het geval van dieren hoort hier ook bij dat ze weinig angst voor de mens hebben.

[bewerk] Conversie

Een voorbeeld is de merel, deze was tot aan het einde van de 19e eeuw een natuurvlieder, hij kwam voor diep in de natuurgebieden. De meeste merels hebben hun angst overwonnen, en nu zijn er merels in alle stadstuinen. Een ander, recenter voorbeeld is de fuut. De fuut kan in alle wateren van enig formaat aangetroffen worden. Ook de blauwe reiger, die eerst vooral op het platteland te vinden was, is steeds meer in steden te zien.

[bewerk] Planten

Bepaalde soorten planten hebben de ontwikkeling van de landbouw gevolgd, en zijn vanuit andere landen naar Nederland gemigreerd. Het betreft een aantal akkeronkruiden. Ook de vlier en de brandnetel zijn cultuurvolgers. Zo vestigt de brandnetel zich graag op plaatsen waar de bodem door de activiteiten van de mens erg voedselrijk is geworden. De weegbree is een ander voorbeeld. Deze plant vestigt zich graag op plaatsen waar andere planten niet kunnen groeien omdat er te veel gelopen wordt. Ook grassen, zoals straatgras, vestigen zich graag tussen de stoeptegels in de stad.

De Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina) is weliswaar in Nederland geïmporteerd en vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw als vulhout in de bossen aangeplant, maar de soort slaat ook op in bosgedeelten waar hij niet gewenst is. De struik treedt vaak plaagvormend op in storingssituaties, zoals op kapvlaktes, waar door mineralisatie van het strooisel (takken, bladeren) en de humus stikstof in de bodem vrijkomt; door de stikstofdepositie als gevolg van verkeer en landbouw komt de struik, die tot boom kan uitgroeien en ook wel bospest is genoemd, tevens in de meer natuurlijke systemen voor, waaronder natuurbossen en duinen.