Cornelis Kruseman
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Cornelis Kruseman (Amsterdam, 25 september 1797 – Lisse, 14 november 1857) was een Nederlandse kunstschilder.
Cornelis Kruseman werd in 1797 in Amsterdam geboren als zoon van Alexander Hendrik Kruseman (1765 - 1829) en Cornelia Bötger. Hij bleef in die stad wonen tot hij in 1821 op reis ging naar Zwitserland en Italië, om tenslotte in Parijs terecht te komen. In 1825, na zijn terugkeer in Nederland, vestigde hij zich in 's Gravenhage. Op 3 oktober 1832 trouwde hij met Henriette Angelique Meijer. In 1841 vertrok hij opnieuw naar Italië, waar hij 6 jaar zou blijven. Hij wordt daarom ook wel de "Italiaanse Kruseman" genoemd. Van 1847 tot 1854 woonde hij in 's Gravenhage, en daarna tot zijn dood in Lisse.
Cornelis Kruseman kreeg vanaf zijn veertiende jaar les aan de Amsterdamse Tekenacademie en volgde lessen van Charles Howard Hodges (1764 - 1837), Petrus Antonius Ravelli (1788 - 1861) en Jean Augustin Daiwaille (1786 - 1850).
Zijn oeuvre bevat zowel portretten en bijbelse onderwerpen als Italiaanse taferelen. In 1826 gaf hij een reisverslag uit geheten Aanteekingen van C. Kruseman, betrekkelijk deszelfs kunstreis en verblijf in Italië. Hij is op verschillende manieren voor zijn werk geëerd. Zo werd hij in 1831 benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en in 1847 tot Commandeur in de Ordre de la Couronne de Chêne (Orde van de Eikenkroon), een Luxemburgse orde die in 1841 werd ingesteld door koning Willem II, groothertog van Luxemburg. In 1917 is in Amsterdam, in 1954 in Eindhoven, en in 1956 in Leeuwarden een Cornelis Krusemanstraat naar hem vernoemd. Ook de in 1981 in Ede vernoemde Krusemanstraat is naar Cornelis Kruseman vernoemd. Onder zijn vele leerlingen bevonden zich o.a. zijn achterneef Jan Adam Kruseman(1804-1862) en Herman Frederik Carel ten Kate (1822-1891).
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
