Concilie van Constantinopel III

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het Concilie van Constantinopel III was het zesde oecumenisch concilie, dat in 680-681 bijeen werd geroepen door keizer Constantijn IV. Het monotheletisme werd besproken. Dit was een compromis-theologie, voorgesteld door keizer Heraclius. Het monotheletisme werd door het concilie en door de paus veroordeeld. Er werd besloten: Christus is werkelijk God én werkelijk Mens.

De discussies rond het monotheletisme en het mono-energisme situeren zich in het Oosten in de 6de en 7de eeuw. Ze zijn een poging om een compromis te vinden tussen het monofysitisme en de leer van Chalcedon (dyofysisme). Het woord “natuur” wordt vervangen door “wil” of “energie”. Christus heeft één wil of één energie die afgeleid wordt uit zijn persoon (hypostasis), die één is en niet uit zijn twee naturen. Zo kon men spreken over één energie, één wil, zonder te moeten uitgaan van de enkelvoudige natuur.

Concilie van Constantinopel III
Vorig concilie: Concilie van Toledo	Jaartal concilie: 680	Volgend concilie: Concilie van Nicea 724

Christendom (portaal)

Drie-eenheid: Vader ∙ Zoon ∙ Heilige Geest Algemeen: Bekering – Bijbel – Bisschop - Charisma – Dogma – Doop – Evangelie – Feestdagen – Kerk – Laatste Oordeel – Liturgie – Richtingen – Synode – Vergeving – Wederkomst – Zonde Katholicisme: Biecht – Celibaat – Kapelaan – Kardinaal – Liturgisch vaatwerk – Maria – Mis – Pastoor – Paus – Priester Orthodoxie: Icoon – Jezusgebed – Kruisverheffing – Patriarch - Pope Protestantisme: Avondmaal – Belijdenis – Dominee – Kerkenraad – Reformatie Geschiedenis van het christendom ∙ Christendom van A tot Z