Coenraad Lodewijk Walther Boer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Coenraad Lodewijk Walther Boer (Den Haag, 2 september 1891 – Lochem, Gelderland, 15 maart 1984) was een Nederlands muziekpedagoog, musicoloog en dirigent.

[bewerk] Levensloop

Zijn ouders waren Richard Constant Boer, hoogleraar Oudnoors, en Helena Johanna Walther. Hij groeide op in een gezin waarin men veel tijd besteedde aan muziekbeoefening. Zijn opleiding kreeg hij op het Barlaeus Gymnasium. Boer deed zijn muziekstudies aan het Conservatorium van Amsterdam onder andere in de celloklas van Isaac Mossel, Daniël de Lange, Julius Röntgen en Bernard Zweers. In 1910 deed hij met goede cijfers het eindexamen en in 1912 behaalde hij als cellovirtuoos de Prix d'Excellence.

Hierna was hij solo cellist in het Orkest van het Casino Municipal in Nice, Frankrijk. en in het Latvijas Nacionālais simfoniskais orķestris te Riga. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij gelegerd in Zeeland. Af en toe kreeg hij de gelegenheid om geboden als cellist op te treden bij het Amsterdamse Concertgebouworkest, het Residentie Orkest en de Arnhemsche Orkestvereeniging. Bij het laatste orkest was hij na de mobilisatie werkzaam als cellosolist en tweede dirigent, terwijl hij in 1920 directeur was van de Concertvereeniging Haarlem's Muziekkorps.

Hij huwde op 9 oktober 1915 met Micheline Louise Caroline Bröcker. Uit dit huwelijk werden 3 zoons en 1 dochter geboren. Na echtscheiding op 9 oktober 1922 huwde hij op 28 oktober 1926 Wilhelmina Christina Jacoba Groeneijk.

Op 15 september 1920 werd hij van de toenmalige Minister van Oorlog als reserve luitenant der infanterie kapelmeester van de Koninklijke Militaire Kapel in Den Haag. Boer, reeds orkestervaring had als cellist en vóór zijn benoeming bij de Koninklijke Militaire Kapel dirigent was van het Haarlem's Muziekkorps, bleek een geboren orkestleider te zijn, die het reeds hoge niveau van de KMK nog verder wist op te voeren. Hij kon daarbij gebruik maken van de omstangidheid dat, bij afvloeiing van muzikanten als gevolg van de opheffing van het merendeel der militaire muziekkorpsen in 1923, het gevolgde systeem ertoe leidde dat ook bij de Koninklijke Militaire Kapel ongeveer vijftig procent der muzikanten plaats moest maken voor de beste veelal jeugdige muzikanten der op te heffen muziekkorpsen.

Met de KMK gaf hij concerten in het Haagse Bos op woensdagavond en zondagmiddag, in de Haagse Dierentuin op vrijdagavond en in de Diergaarde en Doelen te Rotterdam, waar de zondagavondconcerten steeds uitverkocht waren. Tijdens het herdenkingsconcert in 1926 van de Koninklijke Militaire Kapel die voor 50 jaar "koninklijk" was geworden werd C. L. Walther Boer tot Ridder in de orde van Oranje Nassau benoemd. In 1930 veranderde zijn naam in Walther Boer toen bij Koninklijk Besluit was goedgekeurd dat hij voortaan tevens ook de naam van zijn moeder mocht dragen.

In 1938 promoveerde Walther Boer aan de faculteit der Muziekwetenschappen van de Universiteit Utrecht tot doctor in de muziekwetenschappen op een proefschrift getiteld Chansonvormen op het einde der 15e eeuw. Een studie naar aanleiding van Petrucci's "Harmonice Musices Odhecaton".

Na de bevrijding van Nederland was een van zijn eerste daden het bijeen roepen van zijn muzikanten van de KMK. En zo kon het gebeuren dat op 7 juli 1945 bij de intocht van Hare Majesteit Koningin Wilhelmina in 's-Gravenhage de Koninklijke Militaire Kapel voor het Paleis Noordeinde stond aangetreden.

Op 30 april 1946 werd hij benoemd tot Inspecteur der Militaire Muziek bij de Koninklijke Landmacht en de Koninklijke Luchtmacht. In deze functie bleef hij tot 1 mei 1963.

Van 1919 tot 1945 had Walther Boer bovendien een betrekking als leraar violoncel aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.

Hij was ook dirigent van de Leidse studentenmuziekgezelschap "Sempre Crescendo". Vanaf 1 september 1954 was hij verder dirigent bij het Radio Philharmonisch Orkest en bij het Omroeporkest van de Nederlandse Radio Unie.

[bewerk] Publicaties

• C. L. Boer: De Koninklijke Militaire Kapel en het Muziekkorps van de Grenadiers en Jagers. Den Haag. 1926.