Claudio Chiappucci
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Claudio Chiappucci (Il Diablo) (Uboldo, 28 februari 1963) is een voormalig Italiaans wielrenner. Hij was profwielrenner van 1985 tot en met 1999, en stond bekend door zijn aanvallende manier van rijden in diverse bergetappes in de Tour de France.
Claudio's vader, Arduino Chiappucci, had tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met Fausto Coppi gevochten in Ethiopië, en ook samen krijgsgevangen gezeten. Arduino's verhalen over Coppi wakkerden Chiappucci's belangstelling voor wielrennen aan.
In 1985 werd Chiappucci professional, maar aanvankelijk reed hij tamelijk anoniem rond. In 1986 raakte hij ernstig gewond toen hij in de ronde van Zwitserland in botsing kwam met een tegemoetkomende auto. Hij brak onder meer zijn sleutelbeen, maar wist uiteindelijk toch te herstellen. In 1989 won hij zijn eerste profwedstrijd, de semiklassieker Coppa Placci.
De doorbraak kwam voor Chiappucci in de Tour de France van 1990. Direct in de eerste etappe maakte Chiappucci deel uit van een kopgroep van 4 man, de anderen waren Frans Maassen, Ronan Pensec en Steve Bauer. Op de streep hadden de vier een voorsprong van meer dan 10 minuten. Bauer droeg de gele trui tot aan de bergen, daarna was Pensec aan de beurt. Toen deze in de klimtijdrit tegenviel, was het de beurt aan Chiappucci. Hij verloor de volgende dag wel tijd op de favorieten (zoals Lemond en Breukink), maar hield de gele trui. Het leek dat hij in de Pyreneeën de leiding wel zou verliezen, maar Chiappucci wachtte de aanval van de groten niet af, en ging in plaats daarvan op de Aspin zelf in de aanval. Ook op de Tourmalet was hij nog vooruit, maar op Luz Ardiden werd hij alsnog ingehaald en voorbijgestreefd. Aan het einde van de etappe had Chiappucci het geel behouden, maar het verschil met Lemond was tot 5 seconden geslonken. Die verloor hij vanzelfsprekend in de laatste tijdrit, maar hij was wel tweede in het eindklassement (net voor Breukink), en zijn aanvallende manier van rijden had hem een grote schare fans opgeleverd.
De volgende jaren maakten duidelijk dat Chiappucci's succes niet de toevalstreffer was die het wellicht geleken had. In de Tour van 1991 maakte hij de sprong naar Indurain, die tussen de Tourmalet en La Mongie in de aanval was gegaan. De samenwerking tussen de twee was uitstekend. Indurain pakte die etappe de gele trui, Chiappucci de etappe-overwinning en de bolletjestrui. Uiteindelijk werd hij dat jaar ook nog derde in het eindklassement, achter Indurain en Bugno.
Wellicht zijn meest aansprekende succes boekte Chiappucci in de Tour de France 1992. De 13e etappe, op 13 juli, leidde naar Sestrière, waar in 1952 Coppi al een glanzende overwinning had geboekt. Chiappucci viel vroeg aan, op de eerste van de 5 cols die dag. Hij reed uiteindelijk meer dan 200 km op kop, warvan 125 km solo, en bleef onbereikbaar voor zijn achtervolgers, in het bijzonder Indurain. Zijn zege in Sestrières geldt als een van de meest indrukwekkende etappezeges in de Tour ooit. Dat jaar won Chiappucci opnieuw de bolletjestrui, en hij werd achter Indurain tweede in het eindklassement.
Hierna was er voor Chiappucci geen hoofdrol meer weggelegd. In 1993 won hij nog een etappe in de Tour, maar was hij al te ver achter om nog voor de ereplaatsen in het klassement mee te doen. In 1994 moest hij opgeven. Zijn rol als topklimmer werd dat jaar overgenomen door zijn ploeggenoot Marco Pantani.
Hoewel Chiappucci vooral van zijn Toursuccessen bekend werd, heeft hij ook diverse andere spraakmakende resultaten geboekt. Hij won onder meer Milaan-San Remo, de Clásica San Sebastián en een etappe in de Giro d'Italia. Ook behaalde hij de zilveren medaille op het WK '94 te Agrigento.
Inhoud |
[bewerk] Belangrijkste overwinningen
1989
1990
- 7e etappe Parijs-Nice
- Bergprijs Giro d'Italia
1991
- Milaan-San Remo
- Ronde van het Baskenland
- Bergprijs Giro d'Italia
- 13e etappe Tour de France
- Bergprijs Tour de France
1992
- Giro dell'Appennino
- 13e etappe Tour de France
- Bergprijs Tour de France
- Bergprijs Giro d'Italia
- Subida a Urkiola
1993
- Clásica San Sebastián
- 17e etappe Tour de France
- 14e etappe Giro d'Italia
- Japan Cup
1994
1995
- Ronde van Piemonte
- Japan Cup
[bewerk] Tourdeelnames
- 1989 - 81e
- 1990 - 2e;
- 1991 - 3e; winnaar 13e etappe; winnaar bergklassement; winnaar strijdlustklassement
- 1992 - 2e; winnaar 13e etappe; winnaar bergklassement; winnaar strijdlustklassement
- 1993 - 6e; winnaar 17e etappe;
- 1995 - 11e;
- 1996 - 37e
[bewerk] Girodeelnames
- 1985 - 64e
- 1987 - 48e
- 1988 - 24e
- 1989 - 46e
- 1990 - 12e; winnaar bergklassement
- 1991 - 2e; winnaar puntenklassement; 2e bergklassement; 2e intergiro
- 1992 - 2e; winnaar bergklassement; 2e intergiro
- 1993 - 3e; winnaar 14e etappe; winnaar bergklassement
- 1994 - 5e
- 1995 - 4e
- 1996 - /
- 1998 - 60e
[bewerk] Ploegen
- 1985 - Carrera-Inoxpran
- 1986 - Carrera
- 1987 - Carrera-Tassoni
- 1988 - Carrera-Tassoni
- 1989 - Carrera-Tassoni
- 1990 - Carrera-Tassoni
- 1991 - Carrera-Tassoni
- 1992 - Carrera-Tassoni
- 1993 - Carrera-Tassoni
- 1994 - Carrera-Tassoni
- 1995 - Carrera-Tassoni
- 1996 - Carrera-Tassoni
- 1997 - Asics-CGA
- 1998 - Ross Mary-Amica Chips
- 1999 - Longoni sport
