Erik Breukink
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
|
|
---|---|
Volledige naam | Erik Breukink |
Geboortedatum | 01-04-1964 |
Geboorteplaats | Rheden, Nederland |
|
|
niet meer actief | |
Ploegen | |
1985 1986 1987-1989 1990-1992 1993-1995 1996-1997 |
Skala - Gazelle Panasonic Panasonic-Isostar PDM - Concorde Once Rabobank |
|
|
Ronde van Italië | 2e (1988) 2 etappezeges |
Ronde van Frankrijk | 3e (1990) 4 etappezeges |
Ronde van Spanje | 7e (1993) 1 etappezege |
|
|
Overige zeges: | |
Nederlands kampioen | 1993 |
|
|
2004 - heden | ploegleider Rabobank |
|
Erik Christiaan Breukink (Rheden, 1 april 1964) is een voormalig professionele Nederlandse wielrenner. Anno 2008 is hij ploegleider bij Rabobank wielerploeg.
Als junior stak Erik een eerste keer de neus aan het venster in 1982 toen hij nationaal kampioen achtervolging werd. Samen met Gert Jakobs, Maarten Ducrot and Jos Albertsin nam hij ook deel aan de 100km ploegenachtervolging op de Olympische Spelen in Los Angeles. Het Nederlandse kwartet behaalde een mooie vierde stek. In 1985 won Breukink twee tijdritten in Olympia's Tour waarop hij besloot om voor een profloopbaan te kiezen
Erik begon zijn loopbaan als profwielrenner in bij het bescheiden Skala - Gazelle. Al snel ontpopte hij zich tot een tijdritspecialist en een goede klimmer. Zijn talent werd opgemerkt door Panasonic waarvoor hij 4 jaar zou uitkomen. In 1986 won hij een etappe in de Ronde van Zwitserland. In zijn debuut in de Ronde van Frankrijk in 1987 won Erik meteen een etappe en eindigde hij 2e in het jongerenklassement. Amper een jaar later (1988) slaagde Erik erin om op 24-jarige leeftijd zijn eerste Ronde van Italië op de tweede plaats uit te rijden. Hij won tegelijk ook een legendarische etappe in de sneeuwstorm over de Gavia. In datzelfde jaar won hij het jongerenklassement van de Tour de France door 13e te eindigen in het algemeen klassement. Dat jaar won Erik nog de Ronde van het Baskenland en het Internationaal Wegcriterium.
In 1989 won hij de proloog van de Ronde van Frankrijk, maar moest hij daarna wel uit de wedstrijd stappen. Eerder dat jaar won hij bijna de Giro, maar hij verloor zijn leidersplaats in de Dolomieten als gevolg van een tekort aan voedsel. Omdat Erik zich wou focussen op de Tour de France maakte hij in 1990 de overstap naar het Nederlandse PDM. Hij won twee ritten en eindigde tevens ook 3e in het algemeen klassement, zijn beste resultaat ooit. Zonder de nodige pech op de Tourmalet, waar hij liefst 3 maal van fiets moest wisselen, had Erik de Ronde mogelijk gewonnen. Als uitgesproken tijdritspecialist voegde hij in 1990 de GP Lunel, de finale van de wereldbeker aan zijn palmares toe. In datzelfde jaar won hij ook de GP Eddy Merckx. In 1991 moest Breukink samen met het ganse PDM-team de Ronde van Frankrijk verlaten, officieel als gevolg van een voedselvergiftiging. Later bleek het om doping te gaan, meer bepaald Intralipid.[1]
In 1993 verkaste Erik naar het Spaanse Once. In 1993 werd hij vlak voor de Tour echter aangereden door een auto. Als gevolg hiervan moest hij met knieproblemen opgeven. In datzelfde jaar nam Erik voor een eerste (en enige) keer deel aan de Vuelta. Hij eindigde 7e en won een etappe. Tevens won hij voor de 2e maal het Internationaal Wegcriterium, de Ronde van Nederland en werd hij Nederlands kampioen.
Nadien zou Breukink nog 4 maal deelnemen aan de Ronde van Frankrijk. Noemenswaardige resultaten bleven echter uit, zodat hij in 1997 een punt plaatste achter zijn loopbaan. In totaal verzamelde Erik 61 overwinningen, waaronder etappes in de drie grote rondes.
Na zijn loopbaan bekleedde hij aanvankelijk een PR-functie bij Rabobank. Na 1 jaar hield hij dat al voor bekeken en werd hij commentator bij de NOS. Sinds 2004 is hij ploegleider van de Rabobank wielerploeg.
Inhoud |
[bewerk] Belangrijkste resultaten
1997
1996
1995
1994
1993
1992
1991
|
1990
1989
1988
1987
1986
|
[bewerk] Grote rondes
Jaar | Ronde van Italië | Ronde van Frankrijk | Ronde van Spanje |
---|---|---|---|
1987 | 3e winnaar etappe 1 |
21e winnaar etappe 12 |
|
1988 | 2e winnaar etappe 15 |
12e winnaar |
|
1989 | 4e | niet uitgereden winnaar proloog |
|
1990 | 3e winnaar etappes 12 en 20 |
||
1991 | niet uitgereden | ||
1992 | 7e | ||
1993 | niet uitgereden | 7e winnaar etappe 7 |
|
1994 | 29e | ||
1995 | 20e | ||
1996 | 34e | ||
1997 | 52e |
[bewerk] Trivia
Bronnen, noten en/of referenties: |
|