Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Claude van Lotharingen (Condé-sur-Moselle, 20 oktober 1496 - Joinville, 12 april 1550) was de tweede zoon van René II van Lotharingen en van Filippa van Gelre. Claude werd opgevoed aan het Franse koninklijke hof van Frans I. Hij volgde zijn vader in 1508 op als graaf van Guise en Aumale en werd in 1528 hertog van Guise en in 1547 hertog van Aumale. Claude onderscheidde zich in de slag bij Marignano en werd daarbij zwaar gewond. In 1523 werd hij gouverneur van Bourgondië en Champagne, nadat hij bij Neufchâteau de keizerlijke troepen verslagen had. In 1525 versloeg hij de boerenopstand der anabaptisten, die Lotharingen overrompeld hadden, nabij Saverne. Claude was gehuwd met Antoinette van Bourbon (1493-1583), dochter van Frans van Vendôme en van Maria van Saint-Pol, en werd de vader van:
- Maria (1515–1560), gehuwd met Jacobus V van Schotland
- Frans (1519–1563)
- Louise (1520-1542), in 1541 gehuwd met hertog Karel I van Aarschot
- Renata (1522-1602), abdis in Reims
- Karel (1524-1574), hertog van Chevreuse, aartsbisschop van Reims en kardinaal
- Claude II (1526–1573)
- Lodewijk I (1527–1578), kardinaal
- Filips (1529-1529)
- Peter (1530-)
- Antoinette (1531-1561), abdis van Faremoutier
- Frans (1534-1563), grootprior van de Orde van Malta
- René, markgraaf van Elbeuf (1536–1566).
