Chromatogram
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een chromatogram is een weergave van de gescheiden stoffen verkregen door chromatografie. Het is een tweedimensionale weergave van het detectorsignaal uitgezet tegen de tijd. Er ontstaat een piek op het tijdstip waarop de stof langs de detector komt.
Inhoud |
[bewerk] Scheiding
Aan de hand van een chromatogram kan bepaald worden of een scheiding goed is verlopen. Als de hoeveelheid stoffen in het te analyseren mengsel gelijk is aan het aantal pieken op het chromatogram, is de scheiding compleet.
[bewerk] Bepaling
[bewerk] Kwalitatieve bepaling
Aan de hand van een chromatogram kan bepaald worden welke stoffen een mengsel bevat. De plek van een piek op een chromatogram wordt bepaald door de retentietijd. Deze is per analyt verschillend.
Voor het bepalen van het analyt is een referentiestof nodig. Door van een stof, waarvan verwacht wordt dat het overeenkomt met het analyt, een chromatogram te maken, kan de retentietijd vergeleken worden en bewezen worden dat het analyt die stof is.
[bewerk] Kwantitatieve bepaling
De oppervlakte onder de piek komt overeen met de concentratie van de stof.
[bewerk] De ideale piek
De ideale piek heeft de vorm van een Gausscurve. In dat geval is de verdelingscoëfficiënt gelijk aan de verhouding tussen de stoffen in de stationaire fase en de mobiele fase:
K = Cs / Cm
[bewerk] Afwijkingen
Een afwijking in de piek is te zien aan de asymmetrie, die veroorzaakt wordt doordat de verdelingscoëfficiënt afhankelijk is van de concentratie. Er kan fronting of tailing ontstaan. In beide gevallen is de piek asymmetrisch en de lijn van de verdelingscoëfficiënt niet meer lineair.
