Charlotte van Luxemburg
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
1896-1985 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Groothertogin van Luxemburg | ||||||
|
||||||
|
Charlotte Adelgonde Elisabeth Maria Wilhelmina (23 januari 1896 – 9 juli 1985), jongere dochter van groothertog Willem IV, was groothertogin van Luxemburg van 1919 tot 1964.
Charlotte werd geboren op Kasteel Berg in Luxemburg. Op 15 januari 1919 volgde zij haar oudere zuster Maria Adelheid op, en op 6 november van dat zelfde jaar huwde zij prins Felix van Bourbon-Parma, zoon van Robert I van Parma en een rechtstreekse afstammeling van Lodewijk XIV.
Tijdens de regering van haar zuster was er in Luxemburg een sterke stroming ontstaan voor de aansluiting bij Frankrijk. Die tendens werd door Parijs niet aangemoedigd, om de vriendschappelijke betrekkingen met België niet te vertroebelen. De nieuwe groothertogin liet over deze kwestie op 28 september 1919 een referendum houden, waaruit bleek dat 78% van de Luxemburgers tégen de republiek en tégen een eventuele aanhechting bij België was.
Haar bewind tussen de jaren 1920 en 1940 was er een van welvaart en sociale vrede. Het groothertogelijke paar kreeg zes kinderen, die allen een geslaagd huwelijk sloten.
Op 10 mei 1940, bij de Duitse inval, vertrok groothertogin Charlotte met haar gezin en haar ministers naar de Verenigde Staten en daarna naar Londen, waar zij tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef. Enthousiast zette de populaire vorstin zich daarna in voor de wederopbouw van haar land, dat tijdens het Ardennenoffensief voor de helft verwoest was. Dankzij het toerisme, de financiële instellingen en de staalindustrie verrees Luxemburg sterker dan tevoren uit het oorlogspuin. Door de vestiging van enkele belangrijke Europese instellingen kreeg het landje onder haar impuls internationale allure en verwierf het de hoogste levensstandaard van Europa.
Ondanks de grondwetswijziging van 1919, die de vorstelijke bevoegdheden aanzienlijk hadden beperkt, gebeurde er in Luxemburg maar weinig waar groothertogin Charlotte zich niet direct of indirect mee bezighield. Zelfs de oprichting van de populaire zender Radio Luxemburg was haar initiatief.
Zij droeg op 4 mei 1961 de regering over aan haar oudste zoon Jan, als stadhouder, en deed 12 november 1964 te zijnen gunste volledig afstand van de troon, tot ergernis van haar echtgenoot prins Felix (die in 1970 overleed, enkele maanden na hun gouden bruiloft). Sindsdien leidde zij een teruggetrokken leven op het kasteel van Fischbach waar zij zich bezighield met haar hobby's: lectuur, muziek en tuinieren.
Groothertogin Charlotte overleed op 89-jarige leeftijd op Kasteel Fischbach. Haar stoffelijk overschot werd bijgezet in de kathedraal van Luxemburg-stad.
[bewerk] Kinderen
- Jan van Luxemburg (5 januari 1921), trouwde Josephine-Charlotte van België (11 oktober 1927 - 10 januari 2005)
- Elizabeth van Luxemburg (22 december 1922), trouwde met Maximiliaan van Hohenberg (29 september 1902 - 8 januari 1962)
- Marie-Adélaïde de Luxembourg (21 mei 1924- 28 februari 2007)
- Marie Gabriele (2 augustus 1925), trouwde met Knud van Sleswig-Holstein-Ledreborg (2 oktober 1919 - 25 juni 2001)
- Charles van Luxemburg (7 augustus 1927– 24 juli 1977)
- Alix van Luxemburg (24 augustus 1929), trouwde met Antoine 13e prins van Ligne (8 maart 1925 - 21 augustus 2005)
- Bron: J. Van den Berghe, Kroniek van 100 jaar Europese koningshuizen, Gent, 1999