Blauwe wijting
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Blauwe wijting | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Postzegel met de blauwe wijting, uit de Faeröer. |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Micromesistius poutassou Risso, 1827 |
De blauwe wijting (Micromesistius poutassou) is een straalvinnige vis uit de familie van schelvissen (Gadidae), orde schelvisachtigen (Gadiformes), die voorkomt in het noordwesten, het noordoosten en het oosten van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee.
[bewerk] Anatomie
De blauwe wijting kan maximaal 50 cm lang en 830 gram zwaar worden. De hoogst geregistreerde leeftijd 20 jaar. Van de zijkant gezien heeft het lichaam van de vis een langgerekte vorm, van bovenaf gezien is de vorm het beste te typeren als cirkelvormig. De kop is min of meer recht. De ogen zijn zijn normaal van vorm en zijn symmetrisch.
De vis heeft één zijlijn, drie dorsale vinnen en twee anale vinnen. Er zijn geen dorsale stekels. Wel zijn er 24 tot 28 dorsale stralen en 33 tot 39 anale stralen.
[bewerk] Leefwijze
De blauwe wijting is een zoutwatervis die voorkomt in een gematigd klimaat. De diepte waarop de soort voorkomt is 150 tot 3000 m onder het wateroppervlak.
Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel, waarmee het zich voedt door te jagen op macrofauna (het is een roofvis).
[bewerk] Relatie tot de mens
De blauwe wijting is voor de visserij van groot commercieel belang. De soort komt niet voor op de Rode Lijst van de IUCN. In Nederland is de vis niet als zodanig bij de visboer te koop, maar wordt het slechts gebruikt als typische industrievis. Blauwe wijting wordt onder meer verwerkt tot kibbeling en in surimi.
[bewerk] Externe link
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
