Blank vers
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een blank vers is een gedicht waarin geen rijm (met name eindrijm) voorkomt.
Het metrum (ritme) is wel belangrijk. Van oorsprong wordt de rijmloze, vijfvoetige jambe zo genoemd.
Deze versvorm ontstond in Italië in de renaissance en werd in Engeland beoefend door o.a. Christopher Marlowe en John Milton, maar vooral William Shakespeare is er befaamd om geworden.
Het blanke vers lijkt op het vrije vers, maar bij de laatste is het belang van het ritme ondergeschikt.
Blanke verzen in het Nederlands:
De boeken lagen kriskras door elkaar
deinend in lange rijen op de vloer
van 't slaapvertrek: bed, wasstel, kanapee
halfoverspoelde verre eilanden -
Daarnaast, in 't leeggehaald studeervertrek,
en op dezelfde plek waar veertig jaar
de tafel waar hij werkte had gestaan,
stond nu, wijdbeens, een ladder, en daarop,
zacht fluitend, stond een man in witte kiel...
Uit: 'Bij de dood van Albert Verwey' van Martinus Nijhoff
In het Engels:
She should have died hereafter;
There would have been a time for such a word.
Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow,
Creeps in this petty pace from day to day,
To the last syllable of recorded time;
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Uit: 'Macbeth' van William Shakespeare
